Jerzy Borowczak
 Jerzy Borowczak (2022) | |
| Data i miejsce urodzenia |
15 listopada 1957 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
działacz związkowy, polityk |
| Stanowisko |
poseł na Sejm III, VI, VII, VIII i IX kadencji (2000–2001, 2010–2023) |
| Partia | |
| Odznaczenia | |
| |
Jerzy Stanisław Borowczak (ur. 15 listopada 1957 w Białogardzie) – polski polityk i działacz związkowy, poseł na Sejm III, VI, VII, VIII i IX kadencji.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Jest synem Kazimierza i Józefy[1]. W 1977 ukończył Zasadniczą Szkołę Rolniczą w Tychowie, a w 1982 technikum budowy okrętów Conradinum[2]. Od 1979 zatrudniony w Stoczni Gdańskiej. Należał do współpracowników Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża. W sierpniu 1980 razem z Bogdanem Borusewiczem, Bogdanem Felskim i Ludwikiem Prądzyńskim zainicjował strajk w Stoczni Gdańskiej. Został wówczas bliskim współpracownikiem Lecha Wałęsy. Po powołaniu NSZZ „Solidarność” został wiceprzewodniczącym komisji zakładowej związku z SG. Po wprowadzeniu stanu wojennego dyscyplinarnie zwolniony, pracował w gdańskiej Spółdzielni Pracy Usług Wysokościowych.
W 1989 powrócił do pracy w Stoczni Gdańskiej, zajął się działalnością związkową w ramach reaktywowanej NSZZ „Solidarność”. Był m.in. przewodniczącym związku w swoim zakładzie pracy.
W 1993 był współzałożycielem stowarzyszenia Bezpartyjny Blok Wspierania Reform. W 2000 objął mandat posła na Sejm III kadencji, zajmując miejsce zmarłej Franciszki Cegielskiej z AWS. W 2001 poparł powstanie Platformy Obywatelskiej, po słabym wyniku w prawyborach nie ubiegał się o reelekcję.
W 2002 objął funkcję dyrektora w Fundacji Centrum Solidarności, a od 2006 także radnego Gdańska z ramienia PO (w 2006 wstąpił do tej partii). Zasiadał w radzie nadzorczej Instytutu Lecha Wałęsy[3].
W przedterminowych wyborach parlamentarnych w 2007 bez powodzenia kandydował do Sejmu z listy PO w okręgu gdańskim. 20 października 2010 złożył ślubowanie poselskie. W Sejmie zajął miejsce po Sławomirze Nowaku, który objął stanowisko sekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta RP. W wyborach w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, otrzymując 10 504 głosy[4].
W wyborach w 2015 po raz czwarty został posłem, uzyskując 16 931 głosów[5]. W Sejmie VIII kadencji został członkiem Komisji Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej oraz Komisji Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa[6]. W 2019 również uzyskał mandat poselski, otrzymując 5491 głosów[7].
W 2023 ukazała się książka Sierpień’80 rozpoczął Jerzy Borowczak – wywiad rzeka z Jerzym Borowczakiem[8]. W wyborach w tym samym roku nie został wybrany do Sejmu kolejnej kadencji (otrzymał 4203 głosy)[9].
Odznaczenia i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]W 2006 odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[10]. Wyróżniony tytułem honorowego obywatela Gdańska[11].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dane osoby z wykazu osób publicznych. ipn.gov.pl. [dostęp 2014-06-23].
- ↑ Borowczak Jerzy. gedanopedia.pl.pl. [dostęp 2023-02-12].
- ↑ Rada nadzorcza. ilw.org.pl. [dostęp 2023-05-23].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2014-06-23].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
- ↑ Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 2018-07-27].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-15].
- ↑ Ten, bez którego Lech Wałęsa nie byłby Lechem Wałęsą. Książka Jerzego Borowczaka o strajku i nie tylko. gdansk.pl, 14 sierpnia 2023. [dostęp 2023-08-15].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-17].
- ↑ M.P. z 2006 r. nr 80, poz. 807
- ↑ Honorowi obywatele Gdańska. gdansk.pl. [dostęp 2013-09-11].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 2018-07-27].
- Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2015-01-14].
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
