Jeremy Hunt
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1 listopada 1966 |
|---|---|
| Kanclerz skarbu | |
| Okres |
od 14 października 2022 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister zdrowia Wielkiej Brytanii | |
| Okres |
od 4 września 2012 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca |
Matt Hancock |
| Minister spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii | |
| Okres |
od 9 lipca 2018 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Strona internetowa | |
Jeremy Hunt (ur. 1 listopada 1966 w Godalming) – brytyjski polityk, członek Partii Konserwatywnej. W gabinecie Davida Camerona był początkowo ministrem kultury, mediów, sportu oraz igrzysk olimpijskich. W latach 2012–2018 minister zdrowia w gabinetach Davida Camerona i Theresy May. W latach 2018–2019 minister spraw zagranicznych. Od 14 października 2022 minister finansów w gabinecie Liz Truss. Po rezygnacji Truss z roli premiera Wielkiej Brytanii, pozostawał ministrem w gabinecie Rishi Sunaka[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pochodzi z zamożnej rodziny, jego ojciec był wysokim oficerem Royal Navy. Ukończył z wyróżnieniem studia na University of Oxford, obejmujące filozofię, politologię i ekonomię. W 1987 pełnił funkcję szefa związku konserwatystów na tej uczelni. Karierę zawodową zaczynał jako konsultant w dziedzinie zarządzania, ale wkrótce wyjechał do Japonii, gdzie był nauczycielem języka angielskiego. Równocześnie sam opanował język japoński, którym do dziś posługuje się biegle. Po powrocie do kraju podjął pracę w branży public relations, a potem został współwłaścicielem firmy wydającej książki telefoniczne.
W wyborach w 2005 roku uzyskał mandat do Izby Gmin w okręgu wyborczym reprezentowanym wcześniej przez Virginię Bottomley, która przeniosła się do Izby Lordów. W 2005 wszedł do gabinetu cieni jako minister ds. osób niepełnosprawnych. W 2007 przydzielono mu kwestie kultury, mediów i sportu. Po zwycięstwie konserwatystów w wyborach w 2010 roku został ministrem odpowiedzialnym za te zagadnienia w gabinecie. Dodatkowo kierował pracami rządu związanymi z przygotowaniami do Igrzysk Olimpijskich w Londynie w 2012 roku. W czasie rekonstrukcji rządu we wrześniu 2012 został przeniesiony na stanowisko ministra zdrowia[2]. Pozostał na tym stanowisku również po wyborach z 2015, w których konserwatyści zdobyli samodzielną większość[3]. 9 lipca 2018 po wcześniejszej rezygnacji ze stanowiska ministra zdrowia został ministrem spraw zagranicznych[4][5].
W lipcu 2019 przegrał głosowanie na lidera Partii Konserwatywnej z Borisem Johnsonem, uzyskując 46,656 (ok. 34%) głosów członków partii[6]. Nie przyjął zaoferowanego mu przez Johnsona stanowiska ministra obrony narodowej i 24 lipca został zastąpiony na stanowisku ministra spraw zagranicznych przez Dominica Raaba[7]. 14 października 2022 został ministrem finansów (kanclerzem skarbu) w gabinecie Liz Truss[8]. To samo stanowisko sprawował w gabinecie Rishiego Sunaka[1], do czasu jego dymisji (5 lipca 2024)[9].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Matthew Mpoke Bigg, Mark Landler, Sunak keeps Jeremy Hunt as chancellor, a move aimed at reassuring the markets., „The New York Times”, 25 października 2022, ISSN 0362-4331 [dostęp 2023-11-12] (ang.).
- ↑ Cabinet reshuffle: Lansley replaced by Hunt in health job. BBC News, 2012-09-04. [dostęp 2012-09-04]. (ang.).
- ↑ Election 2015: Prime Minister and ministerial appointments. uk.gov. [dostęp 2015-05-16]. (ang.).
- ↑ Jeremy Hunt nowym szefem brytyjskiej dyplomacji [online] [dostęp 2018-07-09] (pol.).
- ↑ Jeremy Hunt named new Foreign Secretary after Boris Johnson resigns over Brexit plans, „Business Insider” [dostęp 2018-07-09].
- ↑ Boris Johnson elected new Tory leader. [w:] The Guardian [on-line]. theguardian.com, 23 lipca 2019. [dostęp 2019-07-26].
- ↑ Heather Stewart: Javid, Patel and Raab take top posts in Boris Johnson's cabinet. [w:] The Guardian [on-line]. theguardian.com, 24 lipca 2019. [dostęp 2019-07-26].
- ↑ Wielka Brytania ma nowego ministra finansów [online], biznes.interia.pl [dostęp 2022-10-15] (pol.).
- ↑ Rishi Sunak ogłosił natychmiastową rezygnację ze stanowiska premiera Wielkiej Brytanii [online], Bankier.pl, 5 lipca 2024 [dostęp 2024-07-08] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Strona oficjalna. localconservatives.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-16)]. [dostęp 2010-05-29]
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]
| W dniu powstania |
|
|---|
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie gabinetu |
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie |
2.jpg)
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
.jpg)
|
| W latach 1919-1968 |
|
|---|---|
| Po 1988 |
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
