Jawanologia^[1] – dziedzina orientalistyki zajmująca się językiem jawajskim we wszystkich etapach jego rozwoju, klasyczną i współczesną literaturą jawajską, historią i kulturą Jawajczyków oraz islamem jawajskim. Jest jedną z pochodnych dziedzin indonezystyki i związana jest również z malaistyką oraz austronezystyką.

Do pionierów światowej jawanologii zalicza się badaczy zachodnich (zwłaszcza holenderskich), takich jak Wilhelm von Humboldt, Jan Gonda(inne języki), Petrus J. Zoetmulder, Hendrik Kern, Herman Neubronner van der Tuuk(inne języki) i Theodoor Gautier Thomas Pigeaud^[2].

• MaciejM. Klimiuk MaciejM., Bibliografia polskich i polskojęzycznych publikacji z zakresu studiów indonezjanistycznych i malaistycznych (1913–2013), [w:] PiotrP. Bachtin, MaciejM. Klimiuk (red.), Azja i Afryka: inność - odmienność - różnorodność, Warszawa: Uniwersytet Warszawski, Wydział Orientalistyczny, 2014, s. 209–232, ISBN 978-83-903188-8-2, OCLC 907398592 .
• KenjiK. Tsuchiya KenjiK., Javanology and the Age of Ranggawarsita: An Introduction to Nineteenth-Century Javanese Culture, [w:] TakashiT. Shiraishi (red.), Reading Southeast Asia, Ithaca: Southeast Asia Program, Cornell University, 1990 (Translation series 1), s. 75–108, DOI: 10.7591/9781501718922-005, ISBN 0-87727-400-2, ISBN 978-1-5017-1892-2, OCLC 22892509, JSTOR: 10.7591/j.ctv1nhn8c.7  (ang.).