Jan VIII (papież)
| Papież Biskup Rzymu | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
brak danych |
| Data śmierci | |
| Miejsce pochówku | |
| Papież | |
| Okres sprawowania |
14 grudnia 872–16 grudnia 882 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Pontyfikat |
14 grudnia 872 |
Jan VIII (łac. Ioannes VIII, ur. w Rzymie[1], zm. 16 grudnia 882) – papież w okresie od 14 grudnia 872 do 16 grudnia 882[2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Z pochodzenia był rzymianinem, synem Gundona[3]. W momencie wyboru na Stolicę Piotrową był archidiakonem w podeszłym wieku[3].
W czasie jego pontyfikatu trwały spory z Konstantynopolem odnowione po przywróceniu[1] Focjuszowi godności patriarchy po śmierci Ignacego I. Dodatkowo musiał poradzić sobie z wewnętrzną opozycją, który to problem rozwiązał ekskomunikując w 876 roku[1] swojego głównego oponenta i kontrkandydata na papieża Formozusa[3].
Jan VIII ponownie zezwolił św. Metodemu na stosowanie języka słowiańskiego w liturgii[2]. Gdy Rzymowi zagroziły wojska Saracenów, którzy osiedlili się na Sycylii, nie mogąc liczyć na pomoc rozpadającego się państwa Karolingów ani Bizancjum, zbudował flotę i objął nad nią dowództwo[2]. Jednak wkrótce potem musiał przekupić najeźdźców, by nie plądrowali Rzymu[3]. Szukając sprzymierzeńców niechętnie uznał wyklętego wcześniej Focjusza i przystał na jego warunki przedstawione na synodzie w Hagia Sophia (na którym uchwalono konstantynopolitańskie credo z 381 roku)[3]. Dzięki temu porozumieniu Jan uzyskał pomoc wojskową przeciw Saracenom, a także zapewnił pokój pomiędzy Kościołami[3]. Pokonał wrogów w bitwie koło przylądka Circe.
Po śmierci Ludwika II, w sporze Karolingów o koronę cesarską najpierw popierał Karola II Łysego, który poszerzył granice Państwa Kościelnego, a także zrezygnował z wywierania wpływu na wybór papieża[3]. Potem jednak, gdy Karloman wkroczył do Italii, Karol się wycofał i wkrótce potem zmarł[3]. Papież został uwięziony i zmuszony do złożenia przysięgi Karlomanowi, czego jednak nie zrobił[3]. Wkrótce potem uciekł do Prowansji i koronował na króla Ludwika Jąkałę (który zmarł po roku), a następnie uznał w 879 roku Karola III Grubego i koronował go w lutym 881[3].
Dążył do wzmocnienia swej pozycji wobec rodów arystokratycznych, które prawie dziedzicznie sprawowały najważniejsze urzędy Kościoła. Jan VIII został otruty i dobity młotem 16 grudnia 882 roku[2]. Był pierwszym z ośmiu średniowiecznych papieży, którzy zostali zamordowani; po zakończeniu jego pontyfikatu rozpoczął się okres ciemnego stulecia[2].
Według XIII-wiecznej legendy imienia Jan VIII miała używać wcześniej papieżyca Joanna[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Praca zbiorowa: Historia powszechna Tom 7 Od upadku cesarstwa rzymskiego do ekspansji islamu. Karol Wielki. T. 7. Mediaset Group SA, 2007, s. 551. ISBN 978-84-9819-814-0.
- ↑ a b c d e f Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 55-56, 294. ISBN 83-7006-437-X.
- ↑ a b c d e f g h i j John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 155-157, 463-464. ISBN 83-06-02633-0.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Pope John VIII. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-10-20]. (ang.).
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
