Jan Tomaszewski

porucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia	7 stycznia 1903 Żłobin
Data i miejsce śmierci	1940 Katyń
Przebieg służby
Lata służby	1920–1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	Brygada Jazdy Ochotniczej, 16 Dywizja Piechoty, 78 pułk piechoty
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Tomaszewski (ur. 7 stycznia 1903 w Żłobinie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – porucznik piechoty Wojska Polskiego, inżynier górnictwa, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Urodził się w Żłobinie, w ówczesnej guberni mohylewskiej, w rodzinie  Józefa i Antoniny z Sadowskich^[1]. Ukończył 8 semestrów Wydziału Mechanicznego Politechniki Warszawskiej. W 1920 wcielony do jazdy mjr. Jaworskiego, następnie służył w szwadronie por. Tadeusza Ciemochowskiego, który został przydzielony do 16 Dywizji Piechoty. Brał udział w wojnie 1920 r.

W okresie międzywojennym po demobilizacji podjął przerwane studia na Politechnice, a następnie na Akademii Górniczej w Krakowie. Otrzymał tytuł inżyniera górnictwa^[2]. Zatrudniony w kopalni "Wujek". W 1929 powołany na ćwiczenia rezerwy, które odbył w 4. szwadronie 1 pułku szwoleżerów. W 1931 ukończył kurs w Batalionie Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 2 w Biedrusku^[1]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 września 1931 w korpusie oficerów rezerwy piechoty. pozostawał w ewidencji PKU Warszawa Miasto III, a od 1938 - Komendy Rejonu Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział w rezerwie do 71 pułku piechoty z Zambrowie^[3]. W 1933 i 1935 odbył w tym pułku ćwiczenia rezerwy. Kolejne ćwiczenia odbył w 1937 w Szkole Obrony Przeciwgazowej. 19 marca 1939 awansowany do stopnia porucznika rezerwy^[2].

W kampanii wrześniowej walczył w 78 pułku piechoty z Baranowicz^[1]. Wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej 059/1 z 9 maja 1940, poz. 77^[4].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana^[5]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 2850^[4]

• Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• Obozy NKWD dla jeńców polskich
• Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
• Zbrodnia katyńska

• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• Kazimierz Banaszek, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Warszawa: Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
• Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Kozielskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
• Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
• http://ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl/wpis/3824