Jan Sadlak (ur. 7 lutego 1875 w Siennicy Nadolnej, zm. 11 listopada 1947 w Łopienniku)^{[potrzebny przypis]} – polski polityk, uczestnik walk o niepodległość kraju, społecznik.

Działacz i przewodniczący Wydziału Narodowego Lubelskiego, aktywny uczestnik walk o niepodległość w czasach I wojny światowej. Współzałożyciel i prezes partii Zjednoczenie Ludowe, działającej na ziemiach Królestwa Kongresowego. Z czasem Zjednoczenie rozszerzyło zakres swego zasięgu z terenu Królestwa Polskiego na m.in. Wielkopolskę^[1]. Stronnictwo to włączyło się w prace Naczelnego Komitetu Narodowego w Krakowie i popierało Radę Stanu oraz Radę Regencyjną. Jan Sadlak brał udział w spotkaniach z generałem Beselerem, mających na celu restytucję państwa polskiego^[2].

W wyniku rozmów z liderami PSL „Past” nastąpiło połączenie Zjednoczenia Ludowego z tą partią. Jan Sadlak został prezesem PSL „Piast” w okresie od listopada do grudnia 1918 (wiceprezesem był wówczas Wincenty Witos, który zastąpił go następnie na stanowisku prezesa partii)^[1]. Po przejściu czołowych członków Zjednoczenia Ludowego do PSL „Piast” (oprócz J. Sadlaka m.in. J. Dąbski, H. Wyrzykowski) pozostała część partii przybrała nazwę „Polskie Zjednoczenie Ludowe” i działała pod przewodnictwem ks. Wacława Blizińskiego, dawnego współpracownika Jana Sadlaka.

Syn Józefa i Marianny z Patyrów. Poślubił Mariannę z Chomczyńskich córkę właściciela folwarku Kindoły koło Łopiennika^{[potrzebny przypis][3]}.