Jan Kanty Szeptycki
| Jan Kanty Remigian Szeptycki | |
| |
 Szeptycki | |
| Rodzina |
Szeptyccy |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci |
13 listopada 1912 |
| Ojciec |
Piotr Paweł Szeptycki |
| Matka |
Róża Teresa Kossecka |
| Żona | |
| Dzieci |
Stefan Kanty Aleksander (1862–1864) |
| Odznaczenia | |
  
| |
Jan Kanty Remigian Szeptycki (ur. 1 października 1836 w Przyłbicach, zm. 13 listopada 1912 tamże), hrabia Szeptycki z Przyłbic herbu własnego Szeptycki na Rusi Czerwonej, otrzymał tytuł hrabiowski austriacki (w 1871) – polski ziemianin wyznania rzymskokatolickiego, szambelan austriacki, poseł do Rady Państwa III i IV kadencji (1870–1873) oraz Sejmu Krajowego, mianowany członek dożywotny Izby Panów Rady Państwa (1911[1]).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Jego ojcem był Piotr Paweł Leopold Szeptycki z Przyłbic h. Szeptycki (1808–1843), a matką Róża Teresa Ewelina Kossecka z Kossocic h. Rawicz, dama orderu austriackiego Krzyża Gwiaździstego (1808–1888).
1 października 1861 jego żoną została Zofia Fredro – córka polskiego komediopisarza Aleksandra Fredry. Miał siedmiu synów. Pierworodny Stefan Kanty Aleksander (1862–1864) i Jerzy Piotr (1863–1880) zmarli w dzieciństwie.
Dwóch było ziemianami:
- Aleksander Maria Dominik Szeptycki (1866–1940),
- Leon Józef Maria Szeptycki (1877–1939), mąż Jadwigi z Szembeków (1883-1939), również ziemianki, etnografki i archeologa amatora.
Jeden został wojskowym:
- Stanisław Maria Jan Szeptycki (1867-1950) – generał Armii Austro-Węgier i Wojska Polskiego.
Dwóch zostało zakonnikami:
- Roman Aleksander Maria Szeptycki (1865–1944), jako ojciec Andrzej, bazylianin, późniejszy greckokatolicki arcybiskup metropolita lwowski
- Kazimierz Maria Szeptycki (1869–1951), jako ojciec Klemens, ihumen zakonu studytów, błogosławiony, odznaczony medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata.
Jan Kanty Szeptycki był związany z ziemią krośnieńską jako właściciel Korczyny i Odrzykonia, które otrzymał w posagu żony Zofii z Fredrów. Przebywał często w Korczynie, w Krościenku i w Nowej Wsi.
W połowie 1895 został mianowany konserwatorem na obwód sanocki w sekcji II dla zabytków sztuki średniowiecznej[2].
Honorowy obywatel Jaworowa (1894) i Krakowa (1896). Od 1871 był Kawalerem Honorowym Maltańskim. W 1884 i 1903 odznaczony bawarskią kawalerią i komandorią Orderu św. Jerzego[3], a w 1898 austriackim Orderem Korony Żelaznej II klasy[4].
Był właścicielem większej posiadłości ziemskiej Dziewiętniki[5].
Zmarł 13 listopada 1912 w Przyłbicach[6] i tam został pochowany.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów, 1911, s. 351.
- ↑ Kronika. Wiadomości osobiste. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 12 z 9 czerwca 1895.
- ↑ Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Almanach Błękitny. Warszawa: 1908, s. 915-916.
- ↑ Odznaczenia jubileuszowe. „Echo Przemyskie”, s. 1, Nr 97 z 4 grudnia 1898.
- ↑ Dziewiętniki, wś, pow. Bóbrka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 292.
- ↑ Kronika. Z kroniki żałobnej. „Głos Rzeszowski”, s. 4, Nr 47 z 17 listopada 1912.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Stanisław Grodziski, Sejm Krajowy Galicyjski 1861–1914, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 1993, ISBN 83-7059-052-7, OCLC 830051670.
- Barbara Lasocka: Aleksander Fredro. Drogi życia. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Errata, 2001.
- Zofia Szeptycka: Młodość i powołanie ojca Romana Andrzeja Szeptyckiego zakonu św. Bazylego Wielkiego (oprac. Bogdan Zakrzewski). Wrocław : Tow. Przyjaciół Polonistyki Wrocł., 1993.
- Zofia Szeptycka: Wspomnienia z lat ubiegłych, (przyg. do druku, wstępem i przypisami opatrzył Bogdan Zakrzewski), Wrocław : Zakł. Nar. im. Ossolińskich, 1967.
- Szeptycki Jan Kanty. [W:] Polski Słownik Biograficzny. T. VII. s. 119: psb.5885.4, (t. 7 s. 105).
- Ziemianie Polscy XX w. t. 7 – zi.7.101.,o t. 7 – zi.7.103.o, t. 7 – zi.7.104.ao, t.7 – zi.7.106.o.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
