Jan Daniłowicz

Sas
Rodzina	Daniłowiczowie herbu Sas
Data i miejsce śmierci	1628 Lwów
Żona	Zofia Żółkiewska
Dzieci	Zofia Teofila Stanisław Jan Dorota

Jan Daniłowicz na Olesku herbu Sas (zm. 1628 we Lwowie) – wojewoda ruski od 1613 roku, kasztelan lwowski od roku 1612, krajczy wielki koronny od 1600, starosta bełski w latach 1605-1618, starosta buski w 1619 roku, starosta korsuński w 1597 roku, starosta czehryński w 1597 roku^[1].

W młodości walczył z Tatarami. Brał udział w tłumieniu powstania Nalewajki. Był krajczym królowej Anny Habsburżanki. W 1607 roku był posłem na sejm z województwa bełskiego^[2]. W czasie rokoszu Zebrzydowskiego pośredniczył w zawarciu ugody w Janowcu.

W 1613 roku wyznaczony został senatorem rezydentem^[3].

W 1615 roku wystąpił zbrojnie przeciwko niepłatnym żołnierzom.

Był m.in. właścicielem Podkamienia, miał zatarg z miejscowym klasztorzem oo. dominikanów^[4].

Jego pierwszą żoną była Katarzyna Krasicka, z którą miał dzieci:

• Katarzyna, jej wujem był wojewoda podolski Marcin Krasicki
• Marcjanna

Drugą żoną była Zofia Żółkiewska, z którą miał czworo dzieci:

• Zofię Teofilę (ur. 1607, zm. 1661) – matka Jana III Sobieskiego,
• Stanisława (ur. ok. 1609, zm. 1636) – zabity przez Tatarów,
• Jana (ur. 1613, zm. 1618),
• Dorotę – ksieni benedyktynek we Lwowie od 1640.

• Adam Boniecki: Herbarz polski : wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich. T. 4: Warszawskie Towarzystwo Akcyjne Artystyczno-Wydawnicze, Warszawa 1901, cz. 1 s. 87-88.
• Kazimierz Lepszy: Daniłowicz Jan. W: Polski Słownik Biograficzny. T. IV. Kraków, 1938, s. 414-415.