Język gotlandzki – rodzimy język ludności zamieszkującej szwedzką wyspę Gotlandię.

Wywodzi się z języka starogotlandzkiego. Do ok. 1600 r. był językiem mówionym i pisanym, ale obecnie ma właściwie tylko formę mówioną, przemieszaną ze słownictwem szwedzkim, duńskim i niemieckim. Ze względu na pochodzenie z dialektów starogotlandzkich języka staronordyckiego nie wydaje się słusznym uznanie języka gotlandzkiego za dialekt szwedzkiego. Znajomość gotlandzkiego (Gutamål/Gutniska) jest stosunkowo słaba, zarówno wśród Gotlandczyków, jak i innych Szwedów. Mówi się nim głównie w południowej części wyspy oraz w niektórych częściach Fårö.

Gotlandzki występuje w dwóch wariantach:

• gotlandzki prowincjonalny
• faroymal – forma uważana za bardziej archaiczną

Jedną z cech gotlandzkiego jest zachowanie staronordyckich dyftongów jak ai (jak np. w stain – „kamień“; porównaj ze szwedzkim sten). Istnieje również tryftong, którego nie ma w innych językach nordyckich – iau (np. skiaute/ skiauta vs. szwedzki skjuta – „strzelać”).

• Strona o języku gotlandzkim