Józef Schindler
 generał brygady
| |
| Data i miejsce urodzenia |
23 listopada 1860 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
po 1939 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1924 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Dowództwo Okręgu Generalnego „Kielce” |
| Stanowiska |
szef intendentury okręgu generalnego |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
     
| |
.png){kind=small}
Józef Schindler[1] (ur. 23 listopada 1860, zm. po 1939 w Cieszynie) – generał brygady Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]1 listopada 1916 roku został mianowany na stopień starszego intendenta wojskowego I klasy (niem. Militäroberintendant 1. Klasse), który odpowiadał stopniowi pułkownika. W 1917 roku pełnił służbę w Intendenturze XI Korpusu we Lwowie[2].
19 lutego 1919 roku został mianowany szefem intendentury Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce”[3]. W sierpniu 1921 mianowany został pomocnikiem płk. Aleksandra Litwinowicza, szefa Departamentu VII Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie przy ulicy Nalewki 4. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów intendentów, a jego oddziałem macierzystym był Departament VII Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych[4].
W następnym roku pełnił służbę na stanowisku szefa intendentury Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie[5].
31 marca 1924 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski, na wniosek ministra spraw wojskowych, gen. dyw. Władysława Sikorskiego, awansował go na generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 13. lokatą w korpusie generałów[6][7].
W czerwcu 1924 roku zakończył służbę w DOK VI. Z dniem 15 czerwca 1924 roku pełnienie obowiązków szefa Intendentury DOK VI powierzono ppłk. int. Kazimierzowi Hubertowi[8]. Z dniem 31 lipca tego roku, zgodnie z art. 72 Ustawy z dnia 23 marca 1922 o podstawowych obowiązkach i prawach oficerów Wojska Polskiego (przekroczenie granicy wieku 59 lat dla generałów brygady) przeniesiony został w stan spoczynku[9][10]. Mieszkał we Lwowie[11]. Po kapitulacji załogi obrony Lwowa przedostał się na teren okupacji niemieckiej. Zmarł w Cieszynie.
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Oficerski Orderu Franciszka Józefa z dekoracją wojenną
- Krzyż Kawalerski Orderu Franciszka Józefa z dekoracją wojenną
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na czerwonej wstążce
- Złoty Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii
- Krzyż Jubileuszowy Wojskowy
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. w 1918 roku w ewidencji c. i k. Armii figurowało jeszcze czterech oficerów o tym samym nazwisku i imieniu, a mianowicie: por. Josef Schindler z Pułku Artylerii Fortecznej Nr 4 (s. 1328, 1376), ppor. Josef Schindler z Pułku Artylerii Polowej Nr 12 (s. 1110, 1149), por. rez. Josef Schindler z Pułku Piechoty Nr 102 (s. 219, 808) i chor. rez. (niem. fähnrich) Josef Schindler z Pułku Piechoty Nr 49 (s. 275, 613).
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1772.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 24 z 04.03.1919 r.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 337.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 98, 1271.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 165.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 322, tu figuruje jako generał brygady stanu spoczynku ze starszeństwem z 1 lipca 1921 roku.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 66 z 13 lipca 1924 roku, s. 383.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 58 z 24 czerwca 1924 roku, s. 345.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1406.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 880.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Regina Czarnecka, Organizacja Ministerstwa Spraw Wojskowych (M.S.Wojsk.) w latach 1918-1921, Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej Nr 27 z 2005.
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
