Iglica – skała w postaci igły skalnej w środkowej części Doliny Będkowskiej na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej. Znajduje się na dnie doliny, w grupie skał Cmentarzyska, naprzeciwko grupy skał Dupa Słonia, administracyjnie w granicach wsi Będkowice w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Wielka Wieś^[1][1]. Przez wspinaczy skalnych zaliczana jest do grupy Cmentarzyska^[2].

Iglica jest najdalej na zachód wysuniętą skałą w grupie skał Cmentarzyska. Znajduje się tuż obok ścieżki szlaku turystycznego i jest z niego widoczna^[2]. Zbudowana jest z wapienia, ma wysokość 18–20 m, pionowe i połogie ściany z zacięciem^[3].

Przed II wojną światową Iglicę uważano za największy skałkowy „problem” w Dolinie Będkowskiej. Studenci z sekcji taternickiej Akademickiego Związku Sportowego byli tak pewni jej zdobycia, że nawet nazwali ją „Turnią ST AZS”. Zbyt długo jednak zwlekali z jej zdobyciem, i w 1932 r. jako pierwsi dokonali tego krakowscy taternicy Marian Paully i Adam Górka^[2].

Na zachodniej i południowo-zachodniej ścianie jest 5 dróg wspinaczkowych o trudności od IV do VI.+ w skali Kurtyki. Posiadają asekurację w postaci jednej pętli (p)^[3].

Iglica I

1. Łapiński-Paszucha; 1p, V+, 20 m
2. Zachodni komin; 1p, IV+, 20 m

Iglica II

1. Orzeł mrożony; 1p, VI+, 20 m
2. Klasyczna; 1p, IV, 20 m
3. Rysa Pokutników; 1p, V+, 20 m^[3].

– niebieski, prowadzący przez całą długość doliny,