Horst Baron

Horst Baron na Eroticline Award (2006)
Prawdziwe imię i nazwisko	Horst Helmut Stramka[1]
Data i miejsce urodzenia	14 marca 1962[2] Niemcy[3]
Używane pseudonimy	Horst, Horst Barron, Horst Bosch, Horst Bosh, Horst Byron, Horst P. Horst, Horst S., Horst Stramka, Tex Ferguson
Lata aktywności	1996–2014[4]
Narodowość	niemiecka[3]
Liczba filmów	380 (za IAFD)[4]
Nagrody	EroticLine Award, Venus Award
Wzrost	190 cm[5]
Kolor włosów	ciemny blond[6]
Kolor oczu	niebieskoszary[6]

Horst Baron (ur. 14 marca 1962^[7][5]) – niemiecki aktor filmów pornograficznych.

W jego dorobku widnieje ponad 370 filmów. Występował także jako Horst Stramka, Horst Stramm, Horst S. i Horst^[2].

Pochodzi z Düsseldorfu. Wszedł do branży filmów dla dorosłych w 1994, szybko zdobywając reputację „dżentelmena z przemysłu porno”^[8]. Pracował dla takich niemieckich wytwórni jak DBM Video, Touch Video, Magma Film, XY Video, Multi-Media-Verlag (MMV), MTC, Sedesex Films czy Videorama. Początkowo brał udział w scenach wraz ze swoją ówczesną żoną Dianą Briant, m.in. w amatorskiej serii Puaka To mniej więcej są państwa sąsiedzi – odc. 21 (Sind das etwa Ihre Nachbarn: Teil 21, 1997)^[9].

Wystąpił w parodii serialu Słoneczny patrol – Babewatch 5 (1999), Kto jest szefem? (Ich bin der Boss, 2002) jako zubożały hrabia Beckstein, Szkoła uwodzenia (Eiskalte Engel, 2002) w roli Pana Sandemanna, Divino Dante (2003) z Melissą Lauren, Der goldene Käfig (2009) w scenie masturbacji i Fetish – Der Meister (2002) jako mistrz fetyszu^[10]. Harry S. Morgan zatrudnił go do Teeny Exzesse 68: Kesse Bienen (2002) z Sybel.

Znalazł się na arenie międzynarodowej, gdy w 2001 wystąpił w pierwszej amerykańskiej dystrybucji Wicked Pictures, francuskiej produkcji Vidéo Marc Dorcel Désir Fatal (2001)^[11].

Był księdzem w filmach Goldlight – Klasztor zatracenia (Kloster der Sunde, 2003) i Gospodyni wikariusza (Haushalterin des Pfarrers, 2005). Grał we włoskich realizacjach Mario Salieri Entertainment Group takich jak Leggenda del pirata nero (2001)/Divina (2001) z Sophie Evans, Żona nauczyciela (La femme du prof, 2002) jako surowy profesor Ronaldo^[12] i Dossier Prostituzione (2003) z Katsuni.

W kostiumowym filmie Faust (2002), uhonorowanym hiszpańską nagrodą Ninfa na Festival Internacional de Cine Erótico de Barcelona w kategorii „Najlepszy hiszpańskojęzyczny film”^[13], w reżyserii Mario Salieriego, wystąpił w roli niemieckiego żołnierza podczas II wojny światowej^[14] w scenie triolizmu (w tym blowjob) z Katsuni i Steve’em Holmesem. W parodii porno powieści Pinokio Carla Collodiego – Penocchio (2002) został obsadzony przez Salieriego w roli żebraka.

W produkcji gonzo Evil Angel Euro Domination 9 (2006) w reż. Christopha Clarka wziął udział w scenie seksu grupowego. Grał Franka w komediodramacie A jeśli przypadkiem pewnego ranka... (Per Caso una Mattina (2006). Był obsadzany we francuskich filmach Vidéo Marc Dorcel, w tym Les Jambes en l’Air (2001) z Cristiną Bellą i Russian Institute: Lesson 11: Pony Club (2008) z Tarrą White. Wystąpił też w realizacjach Private Media Group, m.in.: Private Tropical 18: Puertorican Affairs (2005) z Angel Dark czy Private Gold 89: X-Girls (2007)^[15] z Nikky Blond.

Film Vidéo Marc Dorcel Melanie (La Jouisseuse, 2002), w którym zagrał szefa głównej bohaterki, został uhonorowany Venus Award 2003 za najlepszy film francuski^[16]. Z kolei w produkcji Magmafilm Ósmy grzech (Die 8. Sünde, 2002), która zdobyła Venus Award 2003 w kategorii najlepszy film niemiecki^[16], pojawił się jako anioł Ilas^[17]. Film Private Gold 67: Millionaire 1 (2003), gdzie wystąpił jako Hans von Reiben, w 2004 otrzymał nagrodę Ninfa na Festival Internacional de Cine Erótico de Barcelona w kategorii „Najlepsze DVD”^[18] oraz Venus Award w dwóch kategoriach: „Najlepszy film europejski” i „Najlepsza produkcja DVD - Niemcy”^[19].

W 2005 dwa filmy z jego udziałem zdobyły EroticLine Award: Hard Movie Project/Der Boss (2005) w kategorii „Najlepszy film niemiecki” i Robinson Crusoe na wyspie grzechu (Private Gold 72: Robinson Crusoe on Sin Island, 2005) w roli kapitana Bonneta w kategorii „Najlepszy film międzynarodowy”, a także AVN Award 2006 w kategorii „Najlepszego film zagraniczny”^[20].

19 października 2006 w Berlinie został uhonorowany EroticLine Award w kategorii „Najlepszy aktor”^[21][22]. W 2006 pastisz filmu Gwiezdne wojny: część IV – Nowa nadzieja - Private Gold 81: Porn Wars 1 (2006), gdzie zagrał postać Klanza, był nominowany do XRCO Award w kategorii „Najlepsza komedia lub parodia”.

W 2008 film Private Media Group Kasyno grzechu (Casino, No Limit, 2008) z jego udziałem został nagrodzony EroticLine Award w dwóch kategoriach: „Najlepszy film europejski” i „Najlepszy film wysokobudżetowy”^[23] oraz otrzymał nagrodę Ninfa jako „Najlepszy film”^[24], a w 2009 był nominowany do XBIZ Award w kategorii „Najlepszy film roku”^[25].

W wysokobudżetowym dreszczowcu Dziennikarka (The Journalist, 2012), osadzonym w świecie międzynarodowego dziennikarstwa, zagrał postać wpływowego polityka, podejrzanego o utrzymywanie związków ze swingersami i kobietami o złej reputacji, a który jest mężem młodej francuskiej dziennikarki^[26]. Film był nominowany do AVN Award w kategorii „Najlepszy zagraniczny film roku”, „Najlepsze sceny seksu w zagranicznej produkcji” i „Najlepszy reżyser zagranicznej produkcji” (Pascal Lucas)^[27] oraz XBiz Award w kategorii „Europejska premiera fabularna roku”^[28].

W 2022 znalazł się na piątym miejscu listy 21. najlepszych niemieckich gwiazd porno portalu EuroSexScene.com^[29].

Uczestniczył w audycji radiowej Radio Brennt Popstars fragen Poppstars^[30][31].

W 2003 został obsadzony w roli przestępcy Mike’a w jednym z odcinków jedenastego sezonu serialu kryminalnego RTL Kobra – oddział specjalny (Alarm für Cobra 11 – Die Autobahnpolizei)^[32] pt.: Fałszywe sygnały (Falsche Signale)^[33] z Erdoğanem Atalayem i Christianem Oliverem^[34][35].

Był dublerem w dramacie psychologicznym Larsa von Triera Antychryst (Antichrist, 2009)^[36][37], gdzie wraz z Mandy Starship zastępował Willema Dafoe i Charlotte Gainsbourg w odważniejszych scenach erotycznych^[38][39]. Światowa premiera filmu miała miejsce 18 maja 2009 podczas 62. MFF w Cannes^[40].

W szwajcarskiej komedii Monsieur Brucco: Ein Albaner und die zwei Koffer (2016) grał rolę dyrektora HR zarządzającego usługami Human Resources i był odpowiedzialny za: proces rekrutacji, rozwój organizacji, szkolenia, rozwój pracowników, wysoką wydajność, sprawozdania, administrację i rozwój działu kadr^[41]. Trafił do obsady przygodowego dramatu biograficznego Petera Greenawaya Pieszo do Paryża (Walking to Paris, 2019) z Carlą Juri.

W latach 2019–2020 studiował metody aktorskie, techniki Sanforda Meisnera i aktorstwa filmowego w ZES Centrum Rozwoju Aktorstwa (Zentrum für Entwicklung im Schauspiel) w Embrachu^[42].

Po tym, jak jego żona Diana wycofała się z branży porno w 2004, również rozwiodła się z nim. Wyprowadziła się od niego z córką, pozostawiając mu na wychowanie syna^[9]. Zamieszkał w Zurychu^[43][1] w Szwajcarii^[44][45].