Henryk Suchenek-Suchecki
.jpg) Henryk Suchenek-Suchecki (1927) | |
 major
| |
| Data i miejsce urodzenia |
9 maja 1887 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
maj 1941 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1928 |
| Siły zbrojne | |
| Późniejsza praca |
naczelnik wydziału MSW |
| Odznaczenia | |
  
| |
Henryk Jan Suchenek-Suchecki, pierw. Jan Suchenek-Suchecki (ur. 9 maja 1887 w Warszawie, zm. w maju 1941 w Auschwitz-Birkenau) – major Wojska Polskiego, urzędnik ministerialny II Rzeczypospolitej, prezes Związku Sybiraków.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w 9 maja 1887 w Warszawie[1]. Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Jako Jan Suchenek-Suchecki został awansowany na stopień kapitana w korpusie oficerów zawodowych administracji, dział kancelaryjny ze starszeństwem z 1 grudnia 1920[2]. W 1924 był oficerem Oddziału II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego[3]. Z dniem 31 grudnia 1926 został przeniesiony w stan nieczynny na okres 12 miesięcy[4]. 8 lutego 1927 minister spraw wewnętrznych mianował go prowizorycznym naczelnikiem w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych[5]. Z dniem 31 grudnia 1927 minister spraw wojskowych przedłużył mu stan nieczynny na dalsze 12 miesięcy[6]. Z dniem 31 grudnia 1928 został przeniesiony do rezerwy[7]. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[8]. Po przeniesieniu do rezerwy został awansowany na stopień majora[9].
Sprawował stanowisko naczelnika Wydziału Narodowościowego w Departamencie Politycznym Ministerstwa Spraw Wewnętrznych[10][11]. Politycznie działał w Bezpartyjnym Bloku Współpracy z Rządem[12]. 1 lipca 1928 został członkiem Zarządu Głównego założonego wówczas Związku Sybiraków[13], pomiędzy 1931 a 1938 pełnił funkcję prezesa Zarządu Głównego ZS[14][15][16]. Był także wiceprezesem Reprezentacji b. żołnierzy na Wschodzie[17]. W grudniu 1935 zeznawał jako światek w procesie zabójców ministra Bronisława Pierackiego[18]. W 1935/1936 przebywał w palestyńskim Tel-Awiwie celem zapoznania się z kwestią emigracji żydowskiej[19][20][21].
Był bratem Wacława Suchenek-Sucheckiego, naczelnika urzędu śledczego w Warszawie i w Stanisławowie oraz radcy prawnego metropolity Dionizego i sekretarza synodu (konsystorza) prawosławnego w Warszawie (według prasy ostatnią z ww. funkcji otrzymał dzięki wstawiennictwu brata Henryka mimo braku posiadanych ku temu kwalifikacji), w lutym 1937 aresztowanego, po czym oskarżonego o korupcję i przywłaszczenie pieniędzy[22][23][24][25]. Ze stanowiska naczelnika wydziału w MSW 24 marca 1937 został przeniesiony w stan spoczynku[26][27]. Podczas II wojny światowej poniósł śmierć w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau w maju 1941[28]. Symbolicznie został upamiętniony na grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 211-2-16,17)[28].
Publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Państwo a Cerkiew prawosławna w Polsce i w państwach ościennych (1930)[29]
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Niepodległości z Mieczami (15 kwietnia 1932)[30]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (27 listopada 1929)[31]
- Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 10 listopada 1928[32], 10 listopada 1938[33])
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2022-07-12].
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1282.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 9.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 12 stycznia 1927 roku, s. 6.
- ↑ 170. Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”. Nr 1 i 2, s. 165, 30 czerwca 1927.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 20 stycznia 1928 roku, s. 11.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 111.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 243.
- ↑ Z miasta i powiatu. Minister Kościałkowski w Krzemieńcu. „Życie Krzemienieckie”. Nr 9, s. 292, 1934.
- ↑ Zarządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”. Nr 8, s. 23, 30 listopada 1928.
- ↑ Pożegnanie ustępującego ministra spraw wewnęrznych Felicjana Sławoja Składkowskiego i powitanie nowego ministra spraw wewnętrznych Bronisława Pierackiego, 22.06.1931 r.. ipsb.nina.gov.pl. [dostęp 2018-05-01].
- ↑ Z Wołynia. Zjazd regionalny posłów i senatorów B. B.. „Kurier Warszawski”. Nr 143, s. 8, 24 maja 1928.
- ↑ Ze zjazdu sybiraków. „Kurier Warszawski”. Nr 181, s. 4, 2 lipca 1928.
- ↑ Z życia organizacji. Walne zebranie okr. warszawskiego. „Sybirak”. 4 (12), s. 94, grudzień 1936.
- ↑ Antoni Kuczyński. Związek Sybiraków liczy 75 lat. „Niepodległość i Pamięć”. Nr 20, s. 201, 2004.
- ↑ Historia Związku. emazury.com/. [dostęp 2018-05-01].
- ↑ Kronika. Reprezentacja b. żołnierzy na Wschodzie u Naczelnego Wodza. „Sybirak”. 4 (12), s. 93, grudzień 1936.
- ↑ Stosunek min. Pierackiego do Ukraińców przedstawił naczelnik Suchenek-Suchecki. „Warszawski Dziennik Narodowy”. Nr 205B, s. 2, 18 grudnia 1935.
- ↑ Powrót z Palestyny. „Warszawski Dziennik Narodowy”. Nr 7A, s. 1, 1 czerwca 1935.
- ↑ Przytyk i Tel...Aviv. „Warszawski Dziennik Narodowy”. Nr 42B, s. 2, 12 lutego 1936.
- ↑ Co Wy na to?... Cienie „siedziby żydowskiej”. „Gazeta Wągrowiecka”. Nr 36, s. 3, 13 lutego 1936.
- ↑ Afera w konsystorzu prawosławnym. „Warszawski Dziennik Narodowy”. Nr 41B, s. 7, 10 lutego 1937.
- ↑ Radca prawny Synodu prawosławnego – z łaski brata-dygnitarza ministerialnego. „Nowy Dziennik”. Nr 250, s. 2, 11 września 1937.
- ↑ Znowu proces o nadużycia. „Orędownik”. Nr 54, s. 4, 6 marca 1938.
- ↑ Nieczyste sprawki p. Suchenka przed Sądem Okr. w Warszawie. „Głos Narodu”. Nr 241, s. 3, 3 września 1938.
- ↑ Zmiany na stanowiskach wojewodów w Warszawie, we Lwowie i na Śląsku?. „Warszawski Dziennik Narodowy”. Nr 84B, s. 1, 25 marca 1937.
- ↑ Zmiany w Min. Spraw Wewnętrznych. „Codzienna Gazeta Handlowa”. Nr 69, s. 1, 25 marca 1937.
- ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: SUCHENEK SUCHECCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2018-05-01].
- ↑ Państwo a Cerkiew prawosławna w Polsce i w państwach ościennych. books.google.pl. [dostęp 2018-05-01].
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 92, poz. 124 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1929 rr. nr 276, poz. 638 „za zasługi na polu pracy niepodległościowej”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 633 „za zasługi w zakresie zabezpieczenia interesów obrony Państwa”.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 598 „za zasługi w służbie państwowej”.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
