Harba-Szipak – według Synchronistycznej listy królów siódmy władca z dynastii kasyckiej, następca Urzigurumasza^[1][2].

Imię tego władcy zachowało się jedynie w Synchronistycznej liście królów (I 16), ale z powodu złego stanu zachowania tabliczki jego odczyt pozostaje niepewny^[2]. Stosowana w tym artykule forma Harba-Szipak opiera się na transliteracji Weidnera, który odczytał to imię jako ^mḪar-ba-[Ši-p]ak^[3]. Według tego badacza istnieć miała jedynie niepewność co do odczytu trzeciego znaku w imieniu tego władcy^[2]. Z kolei według późniejszych badań Brinkmana możliwy miał być jedynie odczyt pierwszej części imienia (/^mḪar\-ba-), podczas gdy odczyt jego drugiej części miał być niepewny^[2]. Jego zdaniem ta część imienia miała być tak zniszczona, iż nie było nawet pewności co do tego, czy po /^mḪar\-ba- powinien być jeden czy dwa znaki^[2]. Zgodnie z tymi ustaleniami Grayson podał następujący odczyt tego imienia: /^mḪar\-ba-(x)-x^[1]. Według Brinkmana zaproponowana przez Weidnera rekonstrukcja imienia w formie Harba-Szipak nie jest wykluczona, ale na chwilę obecną musi pozostać jedynie jedną z możliwości^[2].

Synchronistyczna lista królów jest jedynym źródłem, które wymienia imię tego władcy^[2]. Według niej miał on być następcą Urzigurumasza, poprzednikiem Tiptakzi i współczesnym asyryjskiemu królowi Szamszi-Adadowi II (ok. 1585-1580 p.n.e.)^[1]. W Babilońskiej liście królów A imię siódmego władcy z dynastii kasyckiej, następcy Urzigurumasza, nie zachowało się^[4]. Według Graysona istniała jedynie możliwość, że ostatnim znakiem w uszkodzonej linijce tekstu mogło być ŠEŠ („brat”)^[2][4]. Jeżeli siódmym władcą kasyckim wymienionym w Babilońskiej liście królów A był rzeczywiście Harba-Szipak, to użyte przy jego imieniu słowo „brat” wskazywałoby na niego jako na brata jego poprzednika, Urzigurumasza.

• Brinkman J.A., Materials and Studies for Kassite History, tom I, The Oriental Institute of the University of Chicago 1976.
• Grayson A.K., Königslisten und Chroniken. B. Akkadisch, w: Reallexikon der Assyriologie, tom VI (Klagesang-Libanon), Walter de Gruyter, Berlin - New York 1980-83, s. 86-135.
• Weidner E.F., Die grosse Königsliste aus Assur, Archiv für Orientforschung 3 (1926), s. 66-77.