Hans Hotter
 Hans Hotter, 1940 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Hans Hotter (ur. 19 stycznia 1909 w Offenbach am Main[1][2][3][4], zm. 6 grudnia 2003 w Monachium[3]) – niemiecki śpiewak, bas-baryton.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W dzieciństwie był członkiem kościelnego chóru chłopięcego w Monachium, później studiował filozofię i muzykologię na Uniwersytecie Monachijskim[1]. Uczył się też w monachijskiej Akademie der Tonkunst gry na organach i śpiewu[1], jego nauczycielem był Matthäus Roemer[2]. Na scenie zadebiutował w 1929 roku w Opawie jako Mówca w Czarodziejskim flecie W.A. Mozarta[2]. W 1930 roku wystąpił w Mesjaszu Georga Friedricha Händla[1]. Od 1932 do 1934 roku związany był z teatrem niemieckim w Pradze[1][2][4]. W latach 1934–1945 śpiewał w operze w Hamburgu[2], w 1936 roku przyznano mu tytuł Kammersänger[1]. Występował też w operach w Monachium (1937–1972), Berlinie (1939–1942) i Wiedniu (1939–1972)[2]. W 1947 roku debiutował na scenie Covent Garden Theatre w Londynie[2], wykonując rolę Hrabiego Almavivy w Weselu Figara i tytułową rolę w Don Giovannim[1]. Od 1950 do 1954 roku występował na deskach Metropolitan Opera w Nowym Jorku[1][4], gdzie debiutował rolą Holendra w Holendrze tułaczu Richarda Wagnera[2]. W latach 1952–1964 regularnie śpiewał podczas przedstawień operowych na festiwalu w Bayreuth[1][2][3].
Cechował się silnym i donośnym głosem o szerokiej skali możliwości wykonawczych, pozwalającym mu na śpiewanie najtrudniejszych partii bohaterskich repertuaru operowego[1]. Ceniono go szczególnie jako interpretatora ról z oper Richarda Wagnera[1][2]. Brał udział w prawykonaniach oper Richarda Straussa Dzień pokoju (1938, w roli Komandora) i Capriccio (1942, w roli Oliviera)[2][4]. Wykonywał także repertuar oratoryjny i pieśniarski[1][3].
Odznaczony został bawarskim Orderem Maksymiliana (1984)[5] oraz francuskim Orderem Sztuki i Literatury w stopniu komandora (1994)[6]. Opublikował autobiografię „Der Mai war mir gewogen–:” Erinnerungen (Monachium 1996)[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 302. ISBN 83-224-0453-0.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1620. ISBN 978-0-02-865528-4.
- ↑ a b c d Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 371–372. ISBN 978-83-01-13410-5.
- ↑ a b c d The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 395. ISBN 0-674-37299-9.
- ↑ Hans Körner: Der bayerische Maximilians-Orden für Wissenschaft und Kunst. München: Kommission für Bayerische Landesgeschichte, 2001, s. 101. ISBN 3-7696-9700-6.
- ↑ Archives des nominations et promotions dans l'ordre des Arts et des Lettres, s. 84 (fr.)
- ISNI: 0000000110847107
- VIAF: 114274573
- LCCN: n82056789
- GND: 118707248
- NDL: 00620838
- LIBRIS: 20dgj5rl27qxgfp
- BnF: 135542349
- SUDOC: 050666630
- SBN: INTV025652
- NLA: 35672338
- NKC: pna2005311864
- BNE: XX885981
- NTA: 072085436
- BIBSYS: 66177
- CiNii: DA0897441X
- PLWABN: 9810666293705606
- NUKAT: n2005130999
- J9U: 987007310725905171
- LNB: 000171892
- NSK: 000261409
- KRNLK: KAC2020N8167
- LIH: LNB:Tjx;=CG
- RISM: people/50037488
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
