Hajsyn
 Hajsyn, ośrodek zdrowia. | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Rejon | |||
| Data założenia | |||
| Prawa miejskie | |||
| Powierzchnia |
18,26 km² | ||
| Wysokość |
215 m n.p.m. | ||
| Populacja (1.01.2019) • liczba ludności • gęstość |
| ||
| Nr kierunkowy |
+380 4334 | ||
| Kod pocztowy |
23700-23705 | ||
Położenie na mapie obwodu winnickiego  | |||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||
 48°48′37″N 29°23′03″E/48,810278 29,384167
| |||
| Strona internetowa | |||
Hajsyn (ukr. Гайсин) – miasto na Ukrainie, w obwodzie winnickim, siedziba rejonu hajsyńskiego. Był miastem królewskim Rzeczypospolitej Obojga Narodów[2]. Leży na Podolu.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwsza wzmianka o mieście pochodzi z roku 1545. Prawa miejskie otrzymało w 1744 roku.
Hajsyn był miastem starostwa bracławskiego położonym w pierwszej połowie XVII wieku w województwie bracławskim[3].
W 1793 roku zagarnięte przez Rosję na skutek II rozbioru Polski. W maju 1919 roku w pogromie zginęło 350 żydowskich mieszkańców[4].
Podczas okupacji hitlerowskiej, w sierpniu 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 4000 osób. W maju 1943 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali w okolicy Bilindijewic. Sprawcami zbrodni byli policjanci z litewskiego 7 Schutzmannschaft Batalionu, dowodził SS-Hauptsturmführer Franz Christoffel oraz ukraińska policja[5].
W 1995 założono Muzeum Miejskie w Hajsynie.
Urodzeni w Hajsynie
[edytuj | edytuj kod]- Romuald Janicki – polski działacz komunistyczny
- Bolesław Szawłowski – ostatni proboszcz parafii katolickiej w Porycku pw. św. Trójcy i św. Michała Archanioła, zamordowany przez oddział UPA 12 lipca 1943 podczas tzw. krwawej niedzieli
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
-
-
-
-
Cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej -
Mapa województwa bracławskiego z 1648 roku. Miejscowość w centralnej części mapy
.jpg)
.jpg)
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.13
- ↑ Aleksander Jabłonowski, Polska XVI wieku. Ziemie ruskie. Ukraina (Kijów - Bracław). T. 3, Warszawa 1897, s. 234.
- ↑ Lustracye królewszczyzn ziem ruskich, Wołynia, Podola i Ukrainy z piérwszéj połowy XVII wieku / wydał Aleksander Jabłonowski, Warszawa 1877, s. 72.
- ↑ E.Heifetz: The slaughter of the Jews in the Ukraine In 1919. Thomas Seltzer, Inc., 1921. s. 405-6. [dostęp 2013-02-12]. (ang.).
- ↑ Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1528.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Hajsyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 10.
- Hajsyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 549.
- Oficjalna strona władz miejskich
- Oficjalna strona władz rejonowych
- Hajsyn na stronie Rady Najwyższej Ukrainy
- Zdjęcia miasta. gaysin.io.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-13)].
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
