Guillaume Canet

Canet na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes (2013)
Data i miejsce urodzenia	10 kwietnia 1973 Boulogne-Billancourt
Zawód	aktor, reżyser, scenarzysta, producent filmowy
Współmałżonek	Diane Kruger (2001–2006; rozwód)
Lata aktywności	od 1994
Multimedia w Wikimedia Commons

Guillaume Canet (ur. 10 kwietnia 1973 w Boulogne-Billancourt) – francuski aktor, scenarzysta, reżyser i producent filmowy. Laureat Cezara dla najlepszego reżysera za film Nie mów nikomu (Ne le dis à personne, 2006)^[1].

Urodzony w Boulogne-Billancourt^[2] w rodzinie hodowców koni, dzieciństwo spędził z dwiema siostrami na wsi w okolicy Rambouillet niedaleko Paryża. W wieku dziesięciu lat został zatrudniony w cyrku. Uczęszczał do szkoły Saint-Louis Notre-Dame-Du-Bel-Air. W młodości chciał być dżokejem, a następnie rozpoczął na krótko karierę zawodową w sporcie. Jednak po wypadku w wieku osiemnastu lat skoncentrował się na aktorstwie. Podjął studia w paryskiej prestiżowej szkole dramatycznej Cours Florent, gdzie spotkał Jeana Rocheforta, który podobnie jak Canet przejawia pasję dla koni i zachęcił go do rozpoczęcia kariery filmowej. Został dostrzeżony w sztuce Henry’ego de Montherlanta Miasto, którego księciem jest dziecko u boku Christophe’a Malavoya^[3].

Po raz pierwszy trafił na mały ekran jako Frédéric w telefilmie Wzgórze tysiąca dzieci (La Colline aux mille enfants, 1994). Często otrzymywał role naiwnych młodych mężczyzn. Przełomem stała się rola Vincenta Mazeta, chłopaka głównej bohaterki granej przez Virginie Ledoyen w melodramacie kryminalnym W sercu (En plein coeur, 1998)^[4] u boku Gérarda Lanvina i Carole Bouquet, za którą zdobył nominację do nagrody Cezara jako najbardziej obiecujący młody aktor. Rola Sauveura w komediodramacie Nie zostanę bez mojego ojca (Je règle mon pas sur le pas de mon père, 1999) oraz postać Francka w melodramacie Po prostu razem (Ensemble, c’est tout, 2007) z Audrey Tautou przyniosła mu nagrodę na festiwalu filmów romantycznych w Cabourgu.

W 2000 odebrał nagrodę im. Jeana Gabin. Był nominowany po raz drugi do nagrody Cezara za pracę jako scenarzysta, reżyser i producent filmowy na planie czarnej komedii Mój idol (Mon idole, 2002), gdzie zagrał u boku swojej ówczesnej żony Diane Kruger.

Reżyserował trzy reklamy Ciné Films (2002) i dla Le Parisien (2001) oraz przedstawienie teatralne Wernisaż (Vernissage, 1996) w Little Theater Hebertot. Nagrodę Cezara otrzymał za reżyserię dramatu kryminalnego Nie mów nikomu (Ne le dis à personne, 2006).

1 września 2001 zawarł związek małżeński z niemiecką modelką i aktorką Diane Kruger. Jednak w 2006 doszło do rozwodu. W 2007 związał się z Marion Cotillard^[5], którą poznał na planie komedii romantycznej Miłość na żądanie (Jeux d’enfants, 2003)^[6]. Mają syna Marcela (ur. 19 maja 2011) i córkę Louise (ur. 2017).

Do kręgu jego przyjaciół należą Leonardo DiCaprio, francuski piłkarz Bixente Lizarazu, François Cluzet i Monica Bellucci.

• 1994: Wzgórze tysiąca dzieci (La Colline aux mille enfants) jako Frédéric
• 1997: Barracuda jako Luc
• 1998: Ci, którzy mnie kochają wsiądą do pociągu (Ceux qui m’aiment prendront le train) jako Autostopowicz
• 1998: Listonosz losu (Le Porteur de destins) jako Lucien Guilhoux
• 2000: Wierność (La Fidélité) jako Némo
• 2000: Niebiańska plaża (The Beach) jako Étienne
• 2001: Vidocq jako Etienne
• 2002: Mój idol (Mon idole) jako Bastien (także reżyseria i scenariusz)
• 2003: Miłość na żądanie (Jeux d’enfants) jako Julien
• 2004: Sny o potędze (Narco) jako Gus
• 2005: Piekło (L’Enfer) jako Sébastien
• 2005: Boże Narodzenie (Joyeux Noël) jako porucznik Audebert
• 2006: Nie mów nikomu (Ne le dis à personne) jako Philippe Neuville (także reżyseria i scenariusz)
• 2007: Darling jako Joël Epine dit Roméo
• 2007: Po prostu razem (Ensemble, c’est tout) jako Franck
• 2007: Klucz (La Clef) jako Éric Vincent
• 2008: Voyage d’affaires jako Jean Paul Clément
• 2008: La clé du problème jako Pierre
• 2008: Les Liens du sang jako François
• 2009: Le Dernier Vol jako porucznik Antoine Chauvet
• 2009: L’affaire Farewell jako Pierre Froment
• 2009: Espion(s) jako Vincent
• 2010: Zeszłej nocy (Last Night) jako Alex Mann
• 2012: Niewierni (Les Infidèles) jako Thibault
• 2012: Une Vie meilleure jako Yann
• 2013: Samotny rejs (En Solitaire) jako Frank Drevil
• 2014: Królowa kasyna (L’homme qu’on aimait trop) jako Maurice Agnelet
• 2014: Poza wszelkim podejrzeniem (La prochaine fois je viserai le coeur) jako Franck
• 2015: Strategia mistrza (The Program) jako dr Ferrari
• 2016: Oblężenie Jadotville (The Siege of Jadotville) jako René Faulques
• 2017: Facet do wymiany (Rock’n Roll) jako Guillaume Canet
• 2017: Mój synek (Mon garçon) jako Julien Perrin
• 2018: Niezatapialni (Le grand bain) jako Laurent
• 2018: Miłość to zabawa (L’Amour est une fête) jako Frank
• 2018: Ostre siatkarki (Girls with Balls)
• 2018: Podwójne życie (Doubles vies) jako Alain Danielson
• 2019: Au nom de la terre jako Pierre Jarjeau
• 2019: Poznajmy się jeszcze raz (La belle époque) jako Antoine
• 2021: Lui jako Lui
• 2023: Asteriks i Obeliks: Imperium Smoka (Astérix et Obélix: L’Empire du Milieu) jako Asteriks

• Guillaume Canet w bazie IMDb (ang.)
• Guillaume Canet w bazie Filmweb
• Guillaume Canet w bazie Discogs.com (ang.)
• strona archiwalna