For faster navigation, this Iframe is preloading the Wikiwand page for Giuseppe Garibaldi (1983).

Giuseppe Garibaldi (1983)

Giuseppe Garibaldi (C551)
Ilustracja
Klasa

lekki lotniskowiec

Historia
Stocznia

Fincantieri (Genua)

Położenie stępki

26 marca 1981

Wodowanie

11 czerwca 1983

 Marina Militare
Wejście do służby

30 września 1985

Los okrętu

w służbie

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

standardowa: 10.100 ton pełna: 13.370 ton

Długość

180,0 m

Szerokość

33,4 m

Zanurzenie

6,7 m

Napęd
siłownia w układzie COGAG złożona z 4 turbin gazowych GTDLM 2500, moc 80 000 KM
Prędkość

30,0 węzłów

Zasięg

7000 mil morskich przy prędkości 20 węzłów

Uzbrojenie
patrz w tekście
Wyposażenie lotnicze
patrz w tekście
Załoga

780 (w tym 230 osób personelu lotniczego)

Giuseppe Garibaldi (C551)włoski współczesny lekki lotniskowiec przystosowany do przenoszenia samolotów pionowego startu i lądowania i śmigłowców, flagowy okręt włoskiej marynarki wojennej (wł. Marina Militare) w latach 1985– 2009[1]. Oficjalnie klasyfikowany jako krążownik lotniczy.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Włoska marynarka wojenna (Marina Militare) od swojego powstania do lat 80. XX wieku nie posiadała lotniskowców (wyłączywszy niewcielony do służby lotniskowiec „Aquila”). W związku z tym, że współczesne działania na morzu wymagają takiego sprzętu, a wcześniej Włochy miały już doświadczenie ze śmigłowcowcami, w 1979 roku podjęto prace projektowe nad budową lotniskowca. Miał to być lekki lotniskowiec dla samolotów kategorii V/STOL (pionowego startu i lądowania).

W marcu 1981 roku w stoczni Fincantieri w Genui położono stępkę pod nowy okręt, jego wodowanie nastąpiło w 1983 roku, a przyjęcie na stan marynarki – 30 września 1985 roku. Otrzymał on nazwę „Giuseppe Garibaldi”, na cześć włoskiego bohatera narodowego, i numer taktyczny C551. We Włoszech okręt klasyfikowany jest jednak jako krążownik lotniczy (Incrociatore Portaeromobili)[2][3].

Ponieważ zachodziła potrzeba przeszkolenia załogi oraz pilotów samolotów i śmigłowców, które miały stacjonować na tym lotniskowcu, oraz zakupu samolotów i śmigłowców, osiągnął on gotowość operacyjną dopiero w 1989 roku. Stał się wtedy okrętem flagowym włoskiej marynarki wojennej. Bazą lotniskowca jest Tarent.

W październiku 2002 roku lotniskowiec wziął udział w działaniach zjednoczonych sił morskich w Zatoce Perskiej w ramach operacji „Freedom”, bombardowania irackich urządzeń wojskowych.

Dane techniczno-taktyczne oraz wyposażenie

[edytuj | edytuj kod]
  • Wymiary
    • pokład lotniczy:
      • długość: 173,8
      • szerokość: 30,4 m
  • Uzbrojenie:
    • obronne:
      • 4 wyrzutnie dla rakiet przeciwokrętowych MBDA Otomat-Teseo Mk 2
      • 2 wyrzutnie przeciwlotniczych rakiet kierowanych MBDA Albatros Mk 2 dla rakiet typu Aspide
      • 3 dwulufowe działka OTO Melara Compact kal. 40 mm
      • 2 wyrzutnie torped WASS (Whitehead Alenia Sistemi Subaqua) typ ILAS 3 kal. 324 mm dla torped ATK (Alliant TechSystems) Mk 46 lub Whitehead A-290
    • lotnicze(warianty):
  • Wyposażenie dodatkowe:
    • trójwspółrzędny radar dozoru powietrznego Hughes AN/SPS-52C
    • radar dozoru powietrznego MBDA MM/SPS-768 (RAN 3L)
    • radar dozoru nawodnego i powietrznego MBDA MM/SPS-774 (RAN-10S)
    • radar dozoru nawodnego Galileo Avionica MM/SPS-702
    • radar nawigacyjny Galileo Avionica MM/SPN-749
    • radar kontroli lądowań Galileo Avionica MM/SPN-728
    • 2 radary MBDA SPG-75 (RTN-30X) do kierowania rakiet Aspide, współpracujące z systemem NA-30 (Dardo E)
    • 3 radary MBDA SPG-74 (RTN-20X) do kierowania ogniem działek 40 mm, współpracujące z systemem NA-21 (Dardo)
    • hydrolokator kadłubowy aktywny MBDA/Raytheon DE-1160
    • system przeciwdziałania elektronicznego i wykrywania emisji sygnałów radarowych i elektronicznych Elettronica SLQ-732 Nettuno
    • 2 wyrzutnie pułapek termicznych OTO Malera SCLAR
    • holowany system celów pozornych Euroslat SLAT (Systeme de Lutte Anti-Torpilles) dla torped

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Marina Militare. marina.difesa.it. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-03)]. [dostęp 25 sierpnia 2014]
  2. Portaeromobili (LHA) Classe Garibaldi. Marina Militare. [dostęp 2020-11-01]. (wł.).
  3. Tomasz Grotnik. Cavour pierwszy włoski loniskowiec. „Nowa Technika Wojskowa”. 4/2007, s. 68, 2007. Warszawa: Magnum-X. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Paweł Wieczorek. Włoski śmigłowcowiec klasy Garibaldi. „Żołnierz Polski”, s. 30, kwiecień 1992. Warszawa: Wydawnictwo "Czasopisma Wojskowe". ISSN 0044-4979. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcia

{{bottomLinkPreText}} {{bottomLinkText}}
Giuseppe Garibaldi (1983)
Listen to this article

This browser is not supported by Wikiwand :(
Wikiwand requires a browser with modern capabilities in order to provide you with the best reading experience.
Please download and use one of the following browsers:

This article was just edited, click to reload
This article has been deleted on Wikipedia (Why?)

Back to homepage

Please click Add in the dialog above
Please click Allow in the top-left corner,
then click Install Now in the dialog
Please click Open in the download dialog,
then click Install
Please click the "Downloads" icon in the Safari toolbar, open the first download in the list,
then click Install
{{::$root.activation.text}}

Install Wikiwand

Install on Chrome Install on Firefox
Don't forget to rate us

Tell your friends about Wikiwand!

Gmail Facebook Twitter Link

Enjoying Wikiwand?

Tell your friends and spread the love:
Share on Gmail Share on Facebook Share on Twitter Share on Buffer

Our magic isn't perfect

You can help our automatic cover photo selection by reporting an unsuitable photo.

This photo is visually disturbing This photo is not a good choice

Thank you for helping!


Your input will affect cover photo selection, along with input from other users.

X

Get ready for Wikiwand 2.0 🎉! the new version arrives on September 1st! Don't want to wait?