Gieorgij Siedow
| |
| porucznik | |
| Data i miejsce urodzenia |
23 kwi.?/5 maja 1877 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 lut.?/5 marca 1914 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
hydrograf, badacz Arktyki |
| Odznaczenia | |
 
| |
Gieorgij Siedow (ur. 23 kwietnia?/5 maja 1877 w Kriwaja Kosa, zm. 20 lutego?/5 marca 1914 na Wyspie Rudolfa) – rosyjski badacz Arktyki.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w 1877 roku w wiosce Kriwaja Kosa (w pobliżu Taganrogu na terenie Obwodu Wojska Dońskiego)[1] jako jedno z dziewięciorga dzieci rybaka[2]. Do czternastego roku życia był analfabetą[2]. W 1898 roku ukończył kursy nawigacji w Rostowie nad Donem, a w 1901 roku został absolwentem Morskiego Korpusu Kadeckiego w stopniu porucznika[1].
W latach 1902−1903 Siedow uczestniczył w wyprawie hydrograficznej na Ocean Arktyczny[1]. W czasie wojny rosyjsko-japońskiej (1905) dowodził kutrem torpedowym[2]. W roku 1909 poprowadził ekspedycję, która opisała ujście Kołymy, a rok później odkrył Zatokę Kriestowaja na Nowej Ziemi[1].
W 1910 roku ożenił się z Wierą Maj-Majewską[2].
W 1912 roku Siedow złożył propozycję ekspedycji na biegun północny, ale rząd rosyjski, pomimo początkowej pozytywnej reakcji i przeniesienia Siedowa do Marynarki Wojennej, odmówił finansowania[2] i Siedow był zmuszony szukać sponsorów[1]. W sierpniu 1912 roku Siedow na statku „Święty Męczennik Foka” opuścił Archangielsk, ale z powodu lodu musiał zimować na Nowej Ziemi. Ekspedycja dopiero w sierpniu następnego roku dotarła do Ziemi Franciszka Józefa, gdzie została ponownie zatrzymana przez lód. Postój miał miejsce w Zatoce Tichaja na Wyspie Hoockera[1].
2?/15 lutego 1914 chory na szkorbut Siedow wraz z Grigorijem Linnikiem i Aleksandrem Pustotnim wyruszyli na biegun północny w psich zaprzęgach. Siedow zmarł przed dotarciem do Wyspy Rudolfa; został na niej pochowany[2]. W drodze powrotnej załoga Siedowa uratowała na Ziemi Franciszka Józefa dwóch członków wyprawy Gieorgija Brusiłowa – Waleriana Albanowa i marynarza, A. Konrada[3][4][5].
Na cześć Siedowa nazwano dwie zatoki i wzgórze na Nowej Ziemi, lodowiec i przylądek na Ziemi Franciszka Józefa, wyspę na Morzu Barentsa i zatokę na Antarktydzie. Jego imieniem nazwano także poniemiecki żaglowiec „Siedow” i lodołamacze „Gieorgij Siedow” (1909) i „Gieorgij Siedow” (1967)[1][2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Седов Георгий Яковлевич. W: Большaя Советскaя Энциклопедия. bse.sci-lib.com. (ros.).
- ↑ a b c d e f g Георгий Седов. www.peoples.ru. [dostęp 2011-09-14]. (ros.).]
- ↑ William James Mills: Exploring Polar Frontiers – A Historical Encyclopedia, Bd. 1. ABC-CLIO, 2003, s. 106–108. ISBN 1-57607-422-6. (ang.).
- ↑ Walerian Albanow: Im Reich des weißen Todes. Berlin: Berliner Taschenbuch Verlag, 2002. ISBN 3-442-76020-8. (niem.).
- ↑ АЛЬБАНОВ Валериан Иванович (1881— 1919). my-sedovo.narod.ru. [dostęp 2011-09-24]. (ros.).
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
