George Martin

sir George Martin (2007)
Imię i nazwisko	George Henry Martin
Data i miejsce urodzenia	3 stycznia 1926 Londyn
Data i miejsce śmierci	8 marca 2016 Wiltshire
Instrumenty	fortepian, instrumenty klawiszowe, obój
Gatunki	rock, muzyka poważna
Zawód	producent muzyczny, kompozytor
Aktywność	1950–2006
Wydawnictwo	EMI, Parlophone, Apple, Island, Manticore
Powiązania	The Beatles, America, ELP
Multimedia w Wikimedia Commons

Sir George Henry Martin (ur. 3 stycznia 1926 w Londynie, zm. 8 marca 2016^[1]) – brytyjski producent muzyczny, kompozytor, dyrygent, muzyk i aranżer.

Był producentem i aranżerem większości nagrań zespołu The Beatles, a ze względu na istotny wpływ na ostateczną postać twórczości grupy bywa nazywany „Piątym beatlesem”.

W dzieciństwie nauczył się gry na fortepianie, w latach szkolnych prowadził zespół taneczny The Four Tune Tellers^[2]. W latach 1943–1947 służył w brytyjskim lotnictwie marynarki wojennej (Fleet Air Arm), w stopniu oficerskim^[3]. Następnie ukończył londyńską szkołę muzyczną Guildhall School of Music^[2], uczył także gry na oboju^[3].

Pracował w bibliotece muzycznej rozgłośni BBC^[2]. W 1950 został zatrudniony jako asystent szefa artystyczno-programowego wytwórni Parlophone^[2], oddziale EMI zajmującym się muzyką poważną. Następnie został producentem w tejże wytwórni, współtworzył nagrania wykonawców, takich jak m.in. Peter Ustinov, Peter Sellers, The Temperance Seven, Bernard Cribbins, Rolf Harris, Peter Cook, Dudley Moore i Matt Monroe^[2]. W 1955 został dyrektorem Parlophone^[3].

W 1962 nawiązał współpracę z zespołem The Beatles, wcześniej przesłuchawszy ich taśmy odrzucone przez Decca Records^[4]. Wiele z jego pomysłów studyjnych zostało z powodzeniem wykorzystanych w utworach The Beatles, m.in. orkiestracje (w „A Day in the Life”, „Eleanor Rigby” czy „Yesterday”), tricki (łączenie dwóch różniących się tempem i tonacją wersji „Strawberry Fields Forever”, muzyka „cyrkowa” w „Being for the Benefit of Mr. Kite!”) czy efekty (głos syreny policyjnego radiowozu w „I Am the Walrus”). W wielu utworach Beatlesów grał także na różnych instrumentach (pianino, trąbka, fortepian) oraz dyrygował orkiestrą.

W styczniu 1967 założył niezależne studio nagrań Associated Independent Recordings^[5].

Jest autorem ścieżki muzycznej do filmu Żółta łódź podwodna (muzyka z tego filmu jest dostępna na oryginalnej, wydanej w 1968 płycie Yellow Submarine (cała druga strona wydawnictwa).

Współpracował również z brytyjskim zespołem Ultravox, z którym wyprodukował w 1982 album Quartet.

W 1988 za zasługi dla przemysłu muzycznego został komandorem Orderu Imperium Brytyjskiego (CBE), a w 1996 otrzymał tytuł szlachecki (rycerski) Sir^[3]. W 1999 został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame^[6].

W 1998 wydał płytę In My Life zawierającą 14 piosenek The Beatles w wykonaniu różnych artystów, takich jak m.in. Robin Williams, Jim Carrey, Bobby McFerrin, Jeff Beck, Céline Dion, Billy Connolly, Sean Connery czy Phil Collins^[7].

W 2006 ukazała się płyta Love zespołu The Beatles, której Martin wraz z synem Gilesem był producentem i koordynatorem.

Był ojcem producenta Gilesa Martina.

• A Hard Day's Night: Instrumental Versions of the Motion Picture Score (1964)
• Off the Beatle Track (1964)
• Help! (1965)
• George Martin Instrumentally Salutes The Beatle Girls (1966)
• Live and Let Die (1973)
• In My Life (1998)
• Produced by George Martin (2001)
• The Family Way (2003)

 Z tym tematem związana jest kategoria: Albumy wyprodukowane przez George’a Martina.

• DariuszD. Michalski DariuszD., Lennon, Wydawctwo Art „B” Press, 1991, ISBN 83-900107-4-7 .