Georgije Ostrogorski

Data i miejsce urodzenia	19 stycznia 1902 Petersburg
Data i miejsce śmierci	24 października 1976 Belgrad
Zawód, zajęcie	historyk
Odznaczenia

Georgije Ostrogorski (nazwisko często podawane w obcych brzmieniach: ang. George Alexandrovič Ostrogorsky, niem. Georg Ostrogorski, ros. Георгий Александрович Острогорский; ur. 19 stycznia 1902 w Petersburgu, zm. 24 października 1976 w Belgradzie) – serbski historyk urodzony w Rosji, międzynarodowej sławy bizantynolog.

Jego ojciec był dyrektorem szkoły średniej w Petersburgu. Podczas rewolucji jego rodzina uciekła do Finlandii. W 1921 ukończył studia na Uniwersytecie w Heidelbergu. W tym samym roku otrzymał niemieckie obywatelstwo. Studia bizantynistyczne kontynuował w latach 1924–1925 w Paryżu. W 1925 w Heidelbergu obronił doktorat. Następnie pracował jako prywatny docent we Wrocławiu. W 1933 przeniósł się do Belgradu, gdzie objął katedrę bizantynistyki na Uniwersytecie Belgradzkim. Pracował tam do przejścia na emeryturę w 1973. Od 1946 był członkiem korespondentem Serbskiej Akademii, a dwa lata później członkiem rzeczywistym. W 1948 stworzył w ramach Akademii Instytut Bizantynistyki, którego został dyrektorem. Odznaczony został orderem Pour le Mérite^[1].

Najbardziej znaną pracą Ostrogorskiego są Dzieje Bizancjum, które były tłumaczone na ponad 10 języków. W Polsce miała trzy wydania (1967, 1968, 2008).

• Dzieje Bizancjum, przekład pod red. Haliny Evert-Kappesowej, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe 1967.

• Waldemar Ceran Ostrogorski Georg [w:] Encyklopedia kultury bizantyńskiej, red. Oktawiusz Jurewicz, Warszawa 2002, s. 383-384.
• Rafał Korczak, Ostrogorski Georg (1902–1976) [w:] Mediewiści, red. Jerzy Strzelczyk, Poznań: Instytut Historii UAM 2011, s. 205-210.
• Tadeusz Wasilewski, Georgije Ostrogorski (1902–1976), „Kwartalnik Historyczny” 84 (1977), z. 2, s. 535–536.