Głuchoślepota – równoczesne, poważne uszkodzenie słuchu i wzroku^[1]. Osoba głuchoniewidoma ma duże trudności w poruszaniu się i komunikowaniu z otoczeniem^[2][1]. Korzysta z pomocy przewodnika, używa m.in. alfabetu Lorma. Osoby głuchoniewidome mogą się również porozumiewać zmodyfikowanym alfabetem migowym (ang. tactile signing; miganie dotykowe(inne języki)), dotykając rąk rozmówcy podczas rozmowy, w celu rozpoznania znaków^[3]. Symbolem osób głuchoniewidomych jest laska w biało-czerwone pasy^[4].

Głuchoniewidomych dzieli się według:

1. stopnia uszkodzenia zmysłów słuchu i wzroku,
2. okresu życia, w którym głuchoślepota wystąpiła.

Dlatego też wyróżnia się osoby^[5]:

1. głuchoniewidome z równoczesną, całkowitą głuchotą i ślepotą (jest ich od 3% do 6% w populacji wszystkich głuchoniewidomych, najmniejsza grupa)
2. głuchoniewidome z całkowitą głuchotą i słabowzrocznością (ok. 20% populacji głuchoniewidomych)
3. głuchoniewidome z niedosłuchem i całkowitą ślepotą (ok. 20% populacji głuchoniewidomych)
4. głuchoniewidome z niedosłuchem i słabowzrocznością (ok. 50% populacji głuchoniewidomych, najliczniejsza grupa).

Pomocą osobom głuchoniewidomym w Polsce zajmuje Towarzystwo Pomocy Głuchoniewidomym, Towarzystwo szacuje, że w Polsce żyje około 7-8 tysięcy osób głuchoniewidomych, z których część z tą niepełnosprawnością się urodziła, a inni nabyli ją w trakcie życia w wyniku różnych chorób (w tym genetycznych), urazów lub starości^[6].

• surdotyflopedagogika
• biała laska
• tadoma(inne języki)

• tpg.org.pl – Towarzystwo Pomocy Głuchoniewidomym
• nidcd.nih.gov – National Center on Deaf-Blindness (USA)