Góra lodowa B-15 (ang. Iceberg B-15) – największa zanotowana dotąd góra lodowa powstała w kwietniu 2000 roku^[1]. W chwili powstania miała 275 km długości i 40 km szerokości^[2], a jej powierzchnia wynosiła ok. 11 000 km². Krajem najbardziej porównywalnym pod względem powierzchni jest Jamajka.

Góra oderwała się z Lodowca Szelfowego Rossa na Antarktydzie, w pobliżu Wyspy Roosevelta^[1]. W ciągu następnych lat oderwały się od niej mniejsze kawałki, pozostawiając główną część nazwaną B-15A. Ta góra lodowa rozpadła się w 2005, po wpłynięciu na płyciznę w pobliżu Przylądka Adare’a. Główna część opuściła Morze Rossa i odpłynęła niesiona Prądem Wiatrów Wschodnich, dzięki czemu dostęp do bazy McMurdo stał się łatwiejszy niż w poprzednich latach^[3]. W następnych latach wciąż obserwowano jej duże fragmenty dryfujące w Oceanie Południowym^[2]. W 2015 największy pozostały fragment, B-15T, miał wymiary 52 × 13 km^[4]. W 2017 roku fragmenty B-15T i B-15Z okrążywszy Antarktydę Wschodnią dotarły do Morza Weddella; naukowcy spodziewają się, że Prąd Wiatrów Zachodnich płynący przez Cieśninę Drake’a uniemożliwi im dalszy dryf na zachód i wypchnie na północ od wód polarnych, gdzie szybko stopnieją^[5]. W 2018 roku zaobserwowano rozpad fragmentu B-15Z, który minął Georgię Południową i dryfował dalej ku równikowi^[6].