Fronton
Ten artykuł dotyczy detalu architektonicznego. Zobacz też: Fronton (ujednoznacznienie).
.JPG)
Fronton, przyczółek – niski szczyt nad portykiem, o różnym kształcie, ograniczony krawędziami bocznymi dachu dwuspadowego. Stosowany w świątyniach greckich od ok. 650 r. p.n.e.[1] Wewnętrzne pole frontonu, gładkie lub wypełnione dekoracją rzeźbiarską, nosi nazwę tympanonu.
Jako element ornamentowy stosowany jest także jako dekoracyjne zwieńczenie obramowań okiennych i drzwiowych, portali, ołtarzy, nisz itd.
W architekturze nowożytnej spotkać można również frontony stanowiące segment kręgu, półowalne, przerywane lub gierowane.
Błędne z punktu widzenia nazewnictwa architektonicznego jest określanie tą nazwą fasady budowli[2]. Nie jest to jednak błąd językowy[3].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Sztuka świata. Słownik terminów A-K. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 209. ISBN 978-83-213-4726-4.
- ↑ Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 125. ISBN 83-01-12365-6.
- ↑ Stanisław Dubisz (red.): Wielki słownik języka polskiego PWN. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2018, s. 996. ISBN 83-01-19910-4. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 51. ISBN 83-85001-89-1.
Kontrola autorytatywna (element architektoniczny):
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Credit:
(see original file).
