Franciszek Sitek

podporucznik
Data i miejsce urodzenia	31 grudnia 1895 Józefowiec
Data i miejsce śmierci	11 kwietnia 1931 Brzezinka (Mysłowice)
Przebieg służby
Lata służby	1915–1920
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego POW Górnego Śląska Wojsko Polskie
Jednostki	1 Katowicki Pułk Piechoty im. Józefa Piłsudskiego
Stanowiska	dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa I powstanie śląskie II powstanie śląskie III powstanie śląskie Bitwa w rejonie Góry św. Anny
Późniejsza praca	urzędnik skarbowy
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Franciszek Sitek (ur. 31 grudnia 1895 w Józefowcu, zm. 11 kwietnia 1931 w Brzezince (Mysłowice)^[1]) – żołnierz armii niemieckiej i Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, uczestnik trzech powstań śląskich, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się w rodzinie Franciszka i Karoliny z d. Markiewicz^[2]. Absolwent szkoły powszechnej. 7 czerwca 1915 został zmobilizowany do armii niemieckiej, służył w artylerii ciężkiej, zwolniony w 1918 w stopniu kaprala. Od 23 grudnia 1918 w szeregach POW G.Śl. W Wojsku Polskim służył od 10 lutego 1919 do 20 lutego 1923 roku w stopniu podporucznika^[3]. Uczestniczył w wojnie przeciw Rosji od 7 kwietnia do 19 września 1918 roku oraz w wojnie przeciw Niemcom od 10 lutego 1919 do 1 sierpnia 1922 roku^[4]. Współorganizował i aktywnie uczestniczył we wszystkich powstaniach śląskich^[2]. Pełnił tam m.in. funkcje dowódcy batalionu w 1 pułku katowickim^[5] POW podczas I i II powstania, oraz jako dowódca 2 batalionu podczas III powstania^[2].

Za czyny bojowe, niezwykłą odwagę i zdecydowanie podczas powstań został odznaczony Orderem Virtuti Militari^[2].

Po 1921 pracował jako urzędnik skarbowy. Zmarł w wyniku długotrwałej choroby^[2].

Dwukrotnie żonaty. Miał dzieci: Bronisławę (ur. 1922), Franciszka (ur. 1925), Zygmunta (ur. 1927) i Jana (ur. 1929)^[2]. Z zawodu sekretarz skarbowy. Wyznania rzymskokatolickiego^[6]. Do 9 lutego 1931 roku zamieszkiwał w Józefowcu powiat Katowice (dzisiejsza dzielnica Katowic), przy ulicy Józefa Bedera 77. Następnie przeprowadził się do domu przy ulicy Kolonia Robotnicza 45 w Katowicach^[7].

Jest pochowany na cmentarzu przy ulicy Józefowskiej w Katowicach.

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7802^[2][8]
• Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 6 czerwca 1931 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[9][2]
• Śląski Krzyż Powstańczy - pośmiertnie 1 stycznia 1949 roku, nr 011006^[10]
• Gwiazda Górnośląska nadana za udział w Powstaniach Śląskich 24 czerwca 1929 roku, liczba 1697^[11]

• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
• Franciszek Hawranek, Aleksander Kwiatek, Wiesław Lesiuk, Michał Lis, Bolesław Reiner: Encyklopedia Powstań Śląskich. Opole: Wydawnictwo Instytutu Śląskiego w Opolu, 1982.