Feliks Józef Krawiec (ur. 16 lipca 1906 w Granowcu k. Odolanowa, zm. 9 września 1939 pod Łęczycą) – polski botanik.

Syn Józefa, nauczyciela, i Weroniki z Lehmannów, brat Bernarda. Uczeń Gimnazjum Męskiego w Ostrowie i Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu. W 1933 r. uzyskał doktorat z botaniki na Uniwersytecie Poznańskim.

Od 1934 był współpracownikiem Komisji Fizjograficznej Polskiej Akademii Umiejętności^[1].

Czołowy polski badacz roślin zarodnikowych. Zapoczątkował wydawanie Lichenotheca polonica. Działacz na rzecz ochrony przyrody. Współpracował m.in. z prof. Adamem Wodziczką. Współautor wydanego w 1938 r. monograficznego dzieła Pomniki i zabytki przyrody Wielkopolski.

Od 1926 roku studiował botanikę na UP. Od 1929 roku pracował jako asystent w kat. Syst. i Geogr. Rośl. UP, a następnie w kat. Bot. Og. Doktoryzował się w 1933 roku, do habilitacji miał przystąpić w końcu 1939 na podst. pracy: „Stosunki geobotaniczne Płaskowyżu Staniszewskiego na Pojezierzu Kaszubskim”. Zapoczątkował publikacje wydawnictw zielników wydając dwa zeszyty Lichenotheca Polonica z terenu Wielkopolski, za co otrzymał brązowy medal dla wychowanków UP. W 1936 otrzymał srebrny medal za działalność naukową. Ogółem opublikował 48 prac, w rękopisach pozostawił 7. Poległ w czasie kampanii wrześniowej 9 IX 1939 pod Łęczycą. Jego ciało spoczywa w grobie (dokładnie w którym nie wiadomo) na cmentarzu w Tumie pod Łęczycą. Informuje o tym obeliski i wymienione imię i nazwisko pod numerem 70.

• Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski [red.]: Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 379-380. ISBN 83-01-02722-3.

• Publikacje Feliksa Krawca w bibliotece Polona