Ernesto Halffter

Imię i nazwisko	Ernesto Halffter Escriche
Data i miejsce urodzenia	16 stycznia 1905 Madryt
Pochodzenie	hiszpańskie
Data i miejsce śmierci	5 lipca 1989 Madryt
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor
Odznaczenia
Strona internetowa

Ernesto Halffter Escriche^[1][2][3] (ur. 16 stycznia 1905 w Madrycie, zm. 5 lipca 1989 tamże^[2][3]) – hiszpański kompozytor.

Brat Rodolfa^[1][3]. Uczył się gry na fortepianie od matki, w wieku 13 lat pisał już pierwsze własne kompozycje^[1]. Był uczniem Francisco Esbríego i Fernando Embera^[3], a później Adolfo Salazara i Manuela de Falli^[2][3]. W 1924 roku został dyrygentem Orquestra Bética de Cámara^[1][3]. W 1928 roku poślubił portugalską pianistkę Alicię Cámarę Santos^[3]. Dyrygował też orkiestrą konserwatorium w Sewilli, a w latach 1934–1936 był jego dyrektorem^[1]. Po wybuchu wojny domowej opuścił Hiszpanię, w latach 1936–1960 mieszkał w Lizbonie^[1][2]. Od 1942 do 1952 roku był wykładowcą lizbońskiego Instituto Español^[3]. Występował gościnnie jako dyrygent w krajach Europy i Ameryki Południowej^[1]. W 1960 roku wrócił do Hiszpanii i osiadł w Madrycie^[2], gdzie pracował jako doradca muzyczny telewizji hiszpańskiej^[1][3]. W 1973 roku został członkiem Królewskiej Akademii Sztuki Pięknych^[1][3].

Odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Cywilnego Alfonsa X Mądrego (1963)^[4].

W swojej twórczości kontynuował narodowy nurt w muzyce hiszpańskiej, łącząc neoklasyczne tendencje obecne w muzyce europejskiej z elementami iberyjskimi^[1]. Należał do grona bliskich współpracowników Manuela de Falli, po jego śmierci dokończył pozostawioną przez kompozytora w szkicach kantatę sceniczną Atlantyda^[1][2][3]. Oprócz silnych wpływów de Falli, w muzyce Halfftera widoczne są nawiązania do dorobku Strawinskiego, Ravela, a w późnym okresie twórczości także Poulenca^[1]. Jego własny język muzyczny nie ewoluował, po początkowych sukcesach kompozytor nie wyszedł już poza ustalone formy^[1].

(na podstawie materiałów źródłowych^[1])