Eradykacja choroby (z łac. eradicatio) – całkowite zwalczenie choroby zakaźnej na całym świecie i z niewystępowaniem wywołującego ją patogenu w organizmach ludzkich, zwierzęcych i innych elementach środowiska.

Dotychczas eradykację patogenu w populacji osiągnięto w przypadku dwóch chorób: ospy prawdziwej (w populacji człowieka), którą Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) uznała za zwalczoną w 1980, oraz księgosuszu (w populacji przeżuwaczy), który Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) uznała za zwalczony w 2010^[1]. Ostatnie istniejące wirusy ospy prawdziwej są przechowywane w laboratoriach dla celów naukowych.

WHO wyznaczyło dwie następne choroby zakaźne do globalnej eradykacji:

• drakunkuloza (rezolucja WHO z 1986 r.)^[2]
• Choroba Heinego-Medina (rezolucja WHO z 1988 r.)^[3]

Termin eradykacja jest używany także na określenie terapii mającej na celu usunięcie drobnoustroju z organizmu, np. bakterii Helicobacter pylori z błony śluzowej żołądka w celu leczenia i zapobiegania nawrotom choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy.

W tym celu przeważnie stosuje się leczenie przebiegające według schematu:

• lek z grupy inhibitorów pompy protonowej,
• klarytromycyna lub metronidazol,
• amoksycylina.