Epoka literacka – epoka w historii literatury powszechnej lub narodowej, w której dominują zbliżone do siebie kierunki literackie; epoka literacka może się składać z okresów literackich.

Granice epoki literackiej zwykle są nieostre, gdyż przejście od epoki do epoki wiąże się z głębokimi przemianami w kulturze i następuje zwykle stopniowo, w różnym tempie w różnych obszarach tejże. Zwykle jednak przejście między epokami związane jest z jakimś znaczącym wydarzeniem lub zespołem wydarzeń symbolizujących przemianę charakterystyczną dla danej epoki i stanowiącym zwyczajową cezurę między nią a epoką ją poprzedzającą. Istotnym elementem decydującym o charakterze epoki jest jej filozofia, określająca rodzaj formacji umysłowej i klimat intelektualny dla tworzonych utworów.

• średniowiecze – do XIV/XV wieku
• renesans – XVI/XVII w.
• barok – XVII w.
• oświecenie – XVIII w.
• romantyzm – XIX, 1822–1863
• pozytywizm – połowa XIX wieku
• Młoda Polska – 1890–1918^[1]
• XX-lecie międzywojenne – 1918–1939
• literatura II wojny światowej
• literatura współczesna

• okres literacki