Eparchia iwano-frankiwska (Patriarchat Moskiewski)
 Cerkiew św. Mikołaja w Kałuszu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Siedziba |
Iwano-Frankiwsk |
| Data powołania |
1946[a] |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Biskup diecezjalny |
biskup iwano-frankiwski i kołomyjski Nikita (Storożuk) |
Położenie na mapie Iwano-Frankiwska  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego  | |
 48°55′20,8″N 24°42′30,8″E/48,922444 24,708556
| |
| Strona internetowa | |
Eparchia iwano-frankiwska – jedna z eparchii Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego. Funkcje katedry pełniła cerkiew Narodzenia Pańskiego w Iwano-Frankiwsku (w 2023 r. przejęta przez wiernych Kościoła Prawosławnego Ukrainy[1]). Wcześniej tę funkcję pełniła cerkiew Przemienienia Pańskiego w tym samym mieście[2].
Eparchia przejęła tradycje istniejącej w Galicji greckokatolickiej eparchii stanisławowskiej. Została powołana do życia w czasie pseudosoboru lwowskiego, po „dobrowolnej” samolikwidacji struktur Kościoła greckokatolickiego w ZSRR i przejęciu wszystkich jego parafii i świątyń przez Rosyjski Kościół Prawosławny. W pierwszym etapie istnienia nosiła nazwę eparchia stanisławowska, zmienioną po nadaniu miastu Stanisławów nowej nazwy Iwano-Frankiwsk[3]. Po 1988 zdecydowana większość cerkwi przejętych wówczas przez Patriarchat Moskiewski ponownie przeszła w ręce odrodzonej Cerkwi greckokatolickiej lub do Patriarchatu Kijowskiego[3]. W końcu 1990 eparchia prowadziła jedynie siedem parafii[4]. W 2004 w skład eparchii wchodziło 28 parafii (zgrupowanych w 6 dekanatach: iwano-frankiwskim, bohorodczańskim, horodeńskim, kołomyjskim, kosowskim i rohatyńskim)[5], natomiast w 2018 r. – 36 parafii[6]. Po utworzeniu w grudniu 2018 r. Kościoła Prawosławnego Ukrainy liczba parafii w eparchii iwano-frankiwskiej Patriarchatu Moskiewskiego ponownie się zmniejszyła (w 2021 r. było ich 30)[7].
Na terenie eparchii działają 3 monastery: Trójcy Świętej w Probyjniwce (męski), św. Michała Archanioła w Babiance (męski) i Opieki Matki Bożej w Tustaniu (żeński)[8].
Biskupi
[edytuj | edytuj kod]- Antoni (Pelwecki), 1946–1957
- Józef (Sawrasz), 1957–1982
- Makary (Swystun), 1982–1985
- Łazarz (Szweć), 1985
- Makary (Swystun), 1985–1990
- Teodozjusz (Dikun), 1990–1991
- Agatangel (Sawwin), 1991
- Hilarion (Szukało), 1991–1992
- Onufry (Berezowski), 1992
- Mikołaj (Hroch), 1992–2007
- Pantelejmon (Łuhowy), 2007–2014
- Tichon (Czyżewski), 2014–2018[9]
- Serafin (Zaliznicki), 2018-2022
- Nikita (Storożuk), od 2022
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Według źródeł Patriarchatu Moskiewskiego – 1957.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Зі сварками та газом: у Франківську прийшло перше богослужіння ПЦУ в храмі, що належав УПЦ (МП). df.news, 28 marca 2023. [dostęp 2023-03-29]. (ukr.).
- ↑ Івано-Франківська єпархія
- ↑ a b ІВАНО-ФРАНКІВСЬКА єпархія
- ↑ S. Plokhy, F. E. Sysyn: Religion and Nation in Modern Ukraine. Toronton and Edmonton: Canadian Institute of Ukrainian Studies Press, 2003, s. 122. ISBN 1-895571-36-7.
- ↑ Ивано-Франковская епархия
- ↑ Парафії. ivano-frankivsk.church.ua. [dostęp 2018-05-20]. (ukr.).
- ↑ Парафії. ivano-frankivsk.church.ua. [dostęp 2021-05-09]. (ukr.).
- ↑ Монастирі. ivano-frankivsk.church.ua. [dostęp 2018-05-20]. (ukr.).
- ↑ Преставился ко Господу епископ Ивано-Франковский и Коломыйский Тихон. patriarchia.ru, 14 lipca 2018. [dostęp 2018-07-15]. (ros.).
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
