Elżbieta Sikora

Data i miejsce urodzenia	20 października 1943 Lwów
Pochodzenie	polskie
Gatunki	muzyka poważna, muzyka współczesna
Zawód	kompozytorka
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Elżbieta Sikora (ur. 20 października 1943 we Lwowie) – polska kompozytorka, mieszkająca od 1981 we Francji^[1].

Uczyła się w klasie fortepianu w liceum muzycznym w Gdańsku, które ukończyła w 1963^[2]. W tym samym roku rozpoczęła studia na Wydziale Reżyserii Dźwięku w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie pod kierunkiem Antoniego Karużasa, gdzie otrzymała dyplom w 1968 r.^[3]  W latach 1968–1970 odbyła studia z kompozycji muzyki elektroakustycznej w Groupe de recherches musicales(inne języki) w Paryżu pod kierunkiem Pierre Schaeffera i François Bayle’a^[3] . Po powrocie do Polski kontynuowała studia kompozytorskie w PWSM w Warszawie pod opieką Tadeusza Bairda i Zbigniewa Rudzińskiego^[3] . W 1973, wraz z Krzysztofem Knittlem i Wojciechem Michniewskim, utworzyła grupę kompozytorską KEW^[3] . Drugi dyplom, na Wydziale Kompozycji, uzyskała w 1977 r.^[3] 

Poza tym studiowała kompozycję u Betsy Jolas i muzykę komputerową w Institut de Recherche et Coordination Acoustique/Musique w Paryżu^[3] . Jako stypendystka pracowała 1983/1984 u Johna Chowninga w Centrum Badań Komputerowych Muzyki i Akustyki (CCRMA) przy Uniwersytecie Stanforda w Kalifornii^[3] . W 1999 uzyskała stopień doktora nauk muzycznych w zakresie kompozycji w Akademii Muzycznej we Wrocławiu^[3] . W latach 1985–1999 była profesorem w konserwatorium w Angoulême^[3] .

W latach 2011–17 była dyrektorką artystyczną odbywającego się we Wrocławiu festiwalu Musica Electronica Nova.

15 listopada 2011 odbyła się francuska prapremiera jej kolejnej opery Madame Curie (polska prapremiera w gdańskiej Operze Bałtyckiej miała miejsce 25.11.2011 r.) do libretta Agaty Miklaszewskiej^[4].

Jest laureatką licznych nagród i wyróżnień, m.in. Konkursu im. Carla Marii von Webera w Dreźnie w 1978 (za operę kameralną Ariadna)^[3] , Konkursu Muzyki Elektroakustycznej w Bourges w 1980 (za utwory Ziemia jałowa i Lettres à M. pour bande), Konkursu dla Kompozytorek w Mannheim w 1982 (za Guernica – hommage à Pablo Picasso na chór mieszany), nagród francuskiego Société des auteurs, compositeurs et éditeurs de musique w 1994: Prix pédagogique (za Chant’ Europe pour trois choeurs d’enfants et orchestre de chambre) i Prix du printemps (za całokształt twórczości), Francuskiego Stowarzyszenia Autorów i Kompozytorów Dramatycznych w 1996 (za operę Wyrywacz serc)^[3] , Jury de l’Académie du Disque Lyrique w Paryżu w 1992 r. (za Le Chant de Salomon pour soprano et l’ensemble i Eine Rose als Stütze na sopran i fortepian). Utwory Elżbiety Sikory wykorzystano w kilku filmach^[5].

Laureatka Nagrody Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury "Splendor Gedanensis" (za 2011)^[6]. Laureatka Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska "Neptuny" (2013)^[7]. W 1997 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej^[3] , w 2004 zaś francuskim odznaczeniem Chevalier de l’Ordre des Arts et des Lettres^[3] .

• Ewa Cichoń: Sikora Elżbieta. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 9: S–Sł część biograficzna. Kraków: PWM, 2007. ISBN 978-83-224-0865-0. (pol.).

• Strona domowa kompozytorki. elzbietasikora.free.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-29)]. (ang. • fr.)
• Weronika Nowak: Między emocją a abstrakcją. Wokół twórczości Elżbiety Sikory. Meakultura, 2013. [dostęp 2016-04-25]. (pol.).