Ten artykuł należy dopracować:

od 2023-11 → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny,
od 2023-11 → poszerzyć o istotne informacje,
od 2023-11 → dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon ((Dopracować)) z tego artykułu.

Egzosomy (ang. exosomes) – należące do, pęcherzyków zewnątrzkomórkowych, sferyczne pęcherzyki błonowe, wydzielane przez większość komórek eukariotycznych^[1].

Ich zawartość (ang. cargo) mogą stanowić różne cząsteczki biologiczne (białka, lipidy, DNA czy RNA). Odgrywają one istotną rolę zarówno w stanach fizjologicznych, jak i chorobowych (reakcje immunologiczne, nowotwory).

Pełnią rolę w komunikacji międzykomórkowej, odgrywając istotną funkcję modulacji działania komórek „odbiorców” egzosomów.

Średnica egzosomów osiąga ok. 30-100 nm.

Wyniki niektórych prac doświadczalnych wskazują na możliwość przenoszenia w organizmie egzogennych mikrocząstek plastiku PET w egzosomach, co ma wpływ na niektóre białka i szlaki sygnałowe^[2].

Powstawanie egzosomów rozpoczyna się od procesu endocytozy i tworzenia wczesnych endosomów. Endosomy wędrują w głąb komórki (endosomy późne), a przez wgłobianie ich błony, w świetle endosomu powstają wewnętrzne pęcherzyki, określane jako intraluminal vesicles (ILVs), które stają się prekursorami egzosomów^[3]. Te prekursory otrzymują jako swoją treść (ang. cargo) specyficzne składniki komórkowe (np. białka, peptydy, lipidy, ssDNA, mRNA). Endosomy z intraluminal vesicles we wnętrzu zyskują miano ciałek wielopęcherzykowatych (ang. multivesicular bodies, MVBs), które przemieszczają się do powierzchni komórki. Tam ich błona ulega łączeniu z błoną komórki, a ich zawartość zostaje uwolniona przez egzocytozę na zewnątrz^[4]. Uwolnione na zewnątrz pęcherzyki stają się egzosomami.