Dwerniccy herbu Sas – polska rodzina szlachecka pochodzenia wołosko-ruskiego.

Dwerniccy herbu Sas wywodzą się z Ternowy, z której się pisali, w I połowie XVI wieku przyjęli swoje nazwisko od Dwernika w ziemi sanockiej; są wspólnego pochodzenia z Polańskimi, którzy w tym czasie przyjęli nazwisko od Polany.

Rodzina drobnoszlachecka, bardzo rozdrobniona, jedna ich gałąź pochodząca od Stefana, cześnika przemyskiego, który przeniósł się na Podole w połowie XVIII w., osiągnęła pozycję średniej szlachty, zarówno ze względów majątkowych, jak i poprzez koligacje z zamożnymi rodzinami podolskimi: Załęskimi herbu Prus III, Żukowskimi herbu Prus III, Puzynami herbu Oginiec, Żelskimi herbu Ogończyk, Kraińskimi herbu Jelita, Koziebrodzkimi herbu Jastrzębiec i Sadowskimi herbu Lubicz.

• Faustyn Dwernicki (1745-1803) – starosta jałtuszowski, szambelan królewski
• Józef Dwernicki (1779-1857) – generał WP, dowódca kawalerii w powstaniu listopadowym
• Konstanty Dwernicki (ok. 1730-1782) – pisarz ziemski przemyski
• Samuel Dwernicki (ok. 1680-1722) – podstoli żytomierski, sędzia skarbowy ziemi lwowskiej
• Stefan Józef Dwernicki (ok. 1715-1770) – cześnik przemyski, łowczy przemyski, pisarz grodowy przemyski, wojski żydaczowski, wojski dźwinogrodzki
• Tadeusz Dwernicki (1868-1946) – doktor praw, adwokat.

• Adam Boniecki, Herbarz Polski. T. V. Warszawa, 1902, s. 118–120.
• Polski Słownik Biograficzny, T. VI, s. 19-23.
• Ludwik Wyrostek, Ród Dragów-Sasów na Węgrzech i Rusi Halickiej, Kraków 1932, s. 68.
• Urzędnicy województw kijowskiego i czernihowskiego, opr. Eugeniusz Janas, Witold Kłaczewski, Kórnik 2002, s. 266.
• Urzędnicy województwa ruskiego XIV-XVIII wieku (ziemie halicka, lwowska, przemyska, sanocka), opr. Kazimierz Przyboś, Wrocław-Warszawa 1987, s. 191, 210.