Dom Du Fu (chiń. 杜甫草堂; pinyin: Dù Fǔ Cǎotáng) – park i jednocześnie muzeum założone w hołdzie jednemu z najsławniejszych poetów chińskich, Du Fu, tworzącemu w czasach dynastii Tang. Park znajduje się na zachodnich obrzeżach Chengdu. W 1961 roku rząd chiński ustanowił Dom Du Fu jako obiekt dziedzictwa narodowego^{[potrzebny przypis]}.

W 759 roku, za czasu panowania dynastii Tang, Du Fu schronił się w Chengdu przed powstaniem An-Shi. Z pomocą swojego przyjaciela Yan Wu zbudował niewielki domek kryty strzechą w okolicy Huanhua Xi i mieszkał tam przez 4 lata aż do śmierci Yan Wu. Okres „domu krytego strzechą” był intensywnym czasem w twórczości Du Fu; stworzył wtedy 240 utworów, między innymi „Dach mego domu zerwany przez jesienny wiatr” i „Premier Shu”.

Po wyjeździe artysty z Chengdu dom zaczął popadać w ruinę; w pewnym momencie uległ zawaleniu. Odnalazł go wtedy poeta Wei Zhuang, który zdecydował się zrekonstruować posiadłość i odnowić układ ogrodów^[1].

Najważniejsze budowle zostały zrekonstruowane na początku XVI wieku za panowania dynastii Ming i starannie odnowione w 1811 roku podczas panowania dynastii Qing.

Dom Du Fu jest obecnie popularnym miejscem wycieczek entuzjastów twórczości chińskiego poety, którzy podróżują do Chengdu, aby złożyć hołd poecie.

Dom Du Fu zajmuje powierzchnię 24 hektarów i jest połączeniem zarówno świątyni Fan'an na wschodzie, jak i Ogrodu Śliwki na zachodzie. Konstrukcja wewnątrz należy do stylu dynastii Qing (1644–1911), z ogrodami w unikalnym stylu tradycyjnego chińskiego ogrodnictwa. Ogrody otaczające dom są ciche, wypełnione wąskimi strumieniami, zdobionymi mostami i pawilonami. Wysokie drzewa; śliwki i bambusy stoją zwarcie obok siebie, a klasyczne style architektoniczne zapewniają silną atmosferę kulturalną. Istotną rolę w zapewnianiu niepowtarzalnej atmosfery odgrywają również kwiaty, ponieważ o każdej porze roku kwitnie inny. Wiosną kwitną drzewa śliwkowe, latem kwiaty lotosu, a jesienią i zimą chryzantemy i storczyki. Obszar obejmuje także kilka budowli. Obok siebie w linii, która dzieli cały obszar Domu Du Fu na dwie części, znajdują się Ściana Ekranowa, Brama, Hol, Historia w Sali Wersów, Brama Faggota i Świątynia Gong Bu^[2]. Po każdej stronie znajdują się echa krużganków i innych budynków. Ten układ nadaje miejscu powagi, prostoty i elegancji. W Sali Pamięci znajduje się wielka, brązowa statua Du Fu, a w świątyni Gong Bu rzeźba Du Fu – wszystko to daje poczucie głębokiego szacunku dla poety^{[potrzebny przypis]}.

Oryginalny dom wybudowany przez Du Fu uległ zniszczeniu. Najważniejsze budowle zostały zbudowane na początku XVI wieku za panowania dynastii Ming i starannie odnowione w 1811 roku podczas panowania dynastii Qing.

Dom Du Fu dzieli się na poszczególne obszary, z których najważniejsze są:

• Sale pamięci Du Gongbu (工部祠; Gōngbù Cí) – w salach zaprezentowane jest życie i twórczość chińskiego artysty, w bibliotekach wchodzących w skład sal pamięci można oglądać opublikowane prace Du Fu, w tym niektóre wyjątkowo rzadkie edycje rzeźbiarskie z czasów dynastii Song. Również sekcja obcojęzyczna oferują dużą liczbę dzieł autorów zagranicznych interesujących się twórczością Du Fu. Podczas pobytu Du Fu w Chengdu działał również jako wicedyrektor Ministerstwa Pracy(inne języki)(工部,Gōngbù). Sale Gongbu zostały zbudowane, aby uczcić pamięć artysty^[3].

• Dom kryty strzechą – właściwa, zrekonstruowana część domu artysty, podzielona na gabinet, sypialnię i kuchnię, starająca się odtworzyć środowisko życia i pracy z czasów Du Fu.

• Sala Wielkich Poetów (大雅 堂; Dàyǎ Táng) – sala wystawowa z malowidłem ściennym o długości 16 metrów i szerokości 4 metry przedstawiającym sceny z wieży Du Fu. Wystawione są także posągi dwunastu chińskich poetów (w tym Qu Yuan, Tao Qian, Li Bai, Wang Wei, Su Shi, Li Qingzhao, Lu You)^[4].

• Ruiny Dynastii Tang – pawilon, w którym pod koniec 2001 roku wydobyto ruiny i dużą liczbę reliktów z okresu dynastii Tang. Weryfikuje to prawdę o naturalnych cechach, życiu codziennym i domku krytym strzechą opisywanych w wierszach Du Fu^[1].

• Ścieżka Kwiatów – ścieżka wyłożona kolorowymi kwiatami i gęsto porośnięta drzewami. Du Fu wspomniał kiedyś o tej eleganckiej ścieżce w swojej poezji: „Moja ścieżka jest pełna płatków – nie zamiatałem jej dla innych. Moja furtka została zamknięta, ale teraz otwiera się dla ciebie.” Dzisiejsza Ścieżka Kwiatów jest otoczona dwiema czerwonymi ścianami i łączy główne architektury pamiątkowe i Świątynię Cao Tan^[1].

• Ściana Ekranowa – znajduje się na końcu Ścieżki Kwiatów. W ścianie są dwie Postacie „Cao Tang” wykonane z niebiesko-białych fragmentów porcelany.