Diksza
Diksza (dewanagari दीक्षा) – akt inicjacji w tradycjach hinduistycznych równoważny znaczeniowo nowym narodzinom, indywidualny sakrament[1]. Już w czasach wedyjskich miał na celu uśmiercenie nieuświęconej egzystencji dla osiągnięcia egzystencji wyższego stopnia[2]. Również późniejsze brahmany (np. Aitareja 1.3.1 i 1.2.1–20, Śatapatha 3.2.1.11) określają dikszę, jako obrzęd o znaczeniu embriologicznym i położniczym[3]. Przekazu tego inicjacyjnego wtajemniczenia religijnego dokonuje mistrz (guru, bramin), a odbiorcą jest uczeń (śiszja).
Źródłosłów
[edytuj | edytuj kod]Termin diksza wywodzony jest z połączenia dwóch rdzeni[4]:
- dā – dawać
- kṣi – niszczyć, usuwać.
Rodzaje
[edytuj | edytuj kod]- ceremonia przygotowawcza w wielu rytuałach wedyjskich
- inicjacja przyłączająca do danej wspólnoty religijnej (sangha) lub tradycji (sampradaja)
- mantradiksza – inicjacja do praktyki konkretnej mantry.
- rodzajem mantradikszy jest diksza gurumantry. Guru podczas takiej ceremonii dikszy przekazuje uczniowi gurumantrę. Mantra od guru i guru to jedno – naucza Swami Muktananda Paramahansa. Guru pod postacią tej mantry wstępuje w ucznia[5] a energia wewnętrzna (śakti) guru przenika w ucznia[6]
- śaktipatadiksza (trl. śaktipātadīkṣā) - inicjacja za pomocą śaktipatu[7].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- darśan
- śaktipat
- upanajana
- Schronienie w buddyzmie – odpowiednik w religii buddyjskiej
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Śri Anirwan, Lizelle Reymond: Żyć w sobie. Nauki baula. Magda Złotowska (tł.). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Pusty Obłok, 1994, s. 50. ISBN 83-85041-56-7.
- ↑ Jātakarman. W: Marzenna Czerniak-Drożdżowicz: Jātakarman. Indyjska ceremonia narodzin. Wyd. 1. Kraków: Księgarnia Akademicka, 1998, s. 35, seria: Instytut Filologii Orientalnej UJ. ISBN 83-7188-198-3.
- ↑ Jātakarman. W: Marzenna Czerniak-Drożdżowicz: Jātakarman. Indyjska ceremonia narodzin. Wyd. 1. Kraków: Księgarnia Akademicka, 1998, s. 35–36, seria: Instytut Filologii Orientalnej UJ. ISBN 83-7188-198-3.
- ↑ Joga postklasyczna. W: Agata Świerzowska: Joga. Droga do transcendencji. Wyd. 1. Kraków: Wydawnictwo WAM, 2009, s. 168, seria: Mała Biblioteka Religii. ISBN 978-83-7505-192-6. (pol.).
- ↑ Swami Muktananda. Życie z Guru (4). „Biuletyn Psychotronika „Trzecie oko””, s. 20, 9 1987. Marek Godlewski – redaktor naczelny. Warszawa: Towarzystwo Psychotroniczne. (pol.).
- ↑ Tajemnica mantry. W: Swami Muktananda: Dokąd idziesz? Przewodnik podróży duchowej wraz ze słownikiem ważnych pojęć, terminów, osób. Wprowadzenie Swami Durgananda, Przekład KT. Wyd. 1. Wrocław: Rękodzielnia Arhat, 2002, s. 69. ISBN 83-85358-55-0. Cytat: Poprzez mantrę Siakti Guru przenika w ucznia.
- ↑ Ścieżka siddhajogi. W: Małgorzata Sacha-Piekło: Tam gdzie pustka staje się światłem. Symbol światła w doktrynie i praktykach siddhajogi. Wyd. 1. Kraków: Zakład Wydawniczy >>NOMOS <<, 1999, s. 58. ISBN 83-85527-92-3.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- The Secrets of Diksha. [dostęp 2009-06-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 lipca 2009)]. (ang.).
- Details of Some Dikshas. [dostęp 2009-06-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 marca 2009)]. (ang.).
Encyklopedie internetowe (pojęcie religijne):
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Credit:
(see original file).
