Dany Boon

Imię i nazwisko	Daniel Farid Hamidou
Data i miejsce urodzenia	26 czerwca 1966 Armentières
Zawód	komik, aktor, reżyser, scenarzysta, producent filmowy
Współmałżonek	Judith Godrèche (1998–2002) Yaël Harris (2003–)
Lata aktywności	1990–
Odznaczenia
Order Sztuki i Literatury (2008) Legia Honorowa (2009)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Dany Boon, właściwie Daniel Farid Hamidou (ur. 26 czerwca 1966 w Armentières) – francuski komik, aktor, reżyser, scenarzysta oraz producent filmowy. Międzynarodową sławę przyniósł mu film komediowy Jeszcze dalej niż Północ z 2008, którego był reżyserem i scenarzystą, a także zagrał w nim jedną z głównych ról.

Jest synem Ahmeda Hamidou (byłego boksera, a zawodowo – kierowcy ciężarówek, pochodzącego z Kabylii w Algierii) i Danièle Ducatel (gospodyni domowej z północnej Francji). Na świat przyszedł i wychowywał się w mieście Armentières (w departamencie Nord)^[1]. Ma dwóch braci: Alexisa oraz Philippe'a. Studiował grafikę i rysunek w belgijskim Tournai, następnie uzyskał dyplom CAP z fotografii (1981). Zatrudniony w agencji reklamowej opracował swoje pierwsze spektakle komiczne i skecze (1983–84). W 1989 przeprowadził się do Paryża, uzyskał pracę rysownika i występował w paryskich kawiarniach jako Dany Boon (pseudonim zaczerpnął od bohatera amerykańskiego serialu telewizyjnego). W 1992 porzucił zawód rysownika, a w 1994 odniósł pierwszy sukces ze spektaklem Dany Boon Fou? wystawianym w paryskim Théâtre Tristan-Bernard. Kolejnymi spektaklami zdobywał coraz większą publiczność. Jednocześnie zaczął grywać w filmach.

W 2006 spróbował swoich sił w reżyserii (film La maison du bonheur). W 2008 wyreżyserował film Jeszcze dalej niż Północ (Bienvenue chez les Ch'tis), który odniósł największy sukces kasowy w historii francuskiego kina (ponad 20 mln widzów). Film opowiada historię kierownika poczty z Salon-de-Provence na południu Francji, który zostaje przeniesiony do Bergues na północy Francji i odkrywa krainę ch'tis. Film kipi humorem i ciepłym podejściem do problemów związanych ze stereotypowymi wyobrażeniami na temat mieszkańców północnej Francji. Dzięki niemu Dany Boon uzyskał status megagwiazdy w swoim kraju. 26 czerwca 2008 nadano mu tytuł Oficera Orderu Sztuki i Literatury, a 10 listopada 2009 – Rycerza Legii Honorowej.

W latach 1998–2002 żonaty z aktorką Judith Godrèche, którą spotkał podczas kręcenia filmu Bimboland. 26 grudnia 2003 poślubił szwajcarską modelkę i scenarzystkę Yaël Harris (obecnie Yaël Boon), którą poznał w grudniu 2002. Jest ojcem piątki dzieci:

• Mehdiego (ur. 25 sierpnia 1997) – ze związku z aktorką Sophie Hermelin^[2];
• Noé (ur. 4 września 1999) – z małżeństwa z Judith Godrèche^[3];
• Eytana (ur. 23 czerwca 2005)^[4], Élii (ur. 20 grudnia 2006) i Sarah (ur. 27 lutego 2010)^[5] – z małżeństwa z Yaël Harris.

Jest wyznawcą judaizmu. Przez pięć lat (2009–2014) mieszkał wraz z rodziną w Los Angeles (gdzie pracował m.in. jako doradca artystyczny przy amerykańskiej wersji filmu "Jeszcze dalej niż Północ"), by w 2014 przeprowadzić się do Londynu.

• 1994: Le Grand Blanc de Lambaréné jako lekarz
• 1996: Tak (Oui) jako Wilfried
• 1996: Parole d’homme jako Gérard
• 1997: Le Déménagement jako Alain
• 1998: Bimboland jako Greg Bimboland
• 2004: Pédale dure jako Sébastien „Seb” Jouve
• 2005: Boże Narodzenie (Joyeux Noël) jako Private Ponchel
• 2005: Magiczna karuzela (The Magic Roundabout) jako Ambroise
• 2006: Czyja to kochanka? (La Doublure) jako Richard
• 2006: Wymarzony domek (La Maison du bonheur) jako Charles Boulin + reżyseria i scenariusz
• 2006: Mój najlepszy przyjaciel (Mon meilleur ami) jako Bruno Bouley
• 2008: Jeszcze dalej niż Północ (Bienvenue chez les Ch'tis) jako Antoine Bailleul + reżyseria i scenariusz
• 2008: Kobieta na Marsie, mężczyzna na Wenus (De l'autre cote du lit) jako Hugo
• 2009: Zmiana planów (Le code a changé) jako Piotr
• 2009: Bazyl. Człowiek z kulą w głowie (Micmacs à tire-larigot) jako Bazyl
• 2010: Witaj na południu (Benvenuti al Sud) jako urlopowicz z Pikardii
• 2011: Nic do oclenia (Rien à déclarer) jako Mathias Ducatel + reżyseria i scenariusz
• 2012: Asterix i Obelix: W służbie Jej Królewskiej Mości (Astérix et Obélix: Au Service de Sa Majesté) jako Têtedepiaf
• 2012: Wyszłam za mąż, zaraz wracam (Un plan parfait) jako Jean-Yves
• 2013: Uziemieni (Eyjafjallajökull) jako Alain
• 2014: Przychodzi facet do lekarza (Supercondriaque) jako Romain Faubert + reżyseria i scenariusz
• 2015: Lolo jako Jean-René Bravé
• 2016: Ils sont partout jako Pascal
• 2016: Dusigrosz (Radin !) jako François Gautier
• 2017: Agentka specjalnej troski (Raid dingue) jako Eugène Froissard + reżyseria i scenariusz
• 2018: La Ch'tite Famille jako Valentin + reżyseria i scenariusz
• 2019: Kraina lodu II jako Olaf^[6]
• 2021: 8 Rue de l'Humanité jako Martin + reżyseria i scenariusz
• 2022: Driving Madeleine jako Charless - taksówkarz

• 1993: Vous sentez ce rythme infernal w Movies
• 1993: Je vais bien, tout va bien w Théâtre du Lucernaire
• 1993: Chaud mais pas fatigué w Café de la Gare
• 1993–94: Dany Boon Fou? w Théâtre Tristan-Bernard
• 1995: Dany Boon au Palais des glaces: Je vais bien, tout va bien! w Palais des glaces
• 1996: Tout entier w sali Olympia w Paryżu
• 1996: Y'a culture et culture (teatrokawiarnie w północnej Francji i w Belgii)
• 1998: Dany Boon au Bataclan w Bataclan
• 2000: A french comedian lost in L.A. w Melrose Theatre w Los Angeles
• 2001–02: En parfait état w Casino de Paris i sali Olympia
• 2003–04: Dany Boon fête ses 10 ans w sali Olympia + trasa koncertowa
• 2003: Dany Boon fête ses 10 ans à s’baraque w théâtre du "Nouveau siècle"
• 2006: Waïka w sali Olympia + trasa koncertowa
• 2009–12: Trop stylé w sali Olympia + trasa koncertowa
• 2016–17: Dany de Boon des Hauts-De-France

• 1992: La La Love You w Théâtre du Berry-Zèbre
• 1997: Les Voilà w Théâtre Trévise, Café de la Gare i Casino de Paris
• 2003–04: La Vie de chantier w Théâtre du Gymnase Marie Bell
• 2007–08: Le Dîner de cons w Teatrze Porte-Saint-Martin

• Dany Boon w bazie IMDb (ang.)
• Dany Boon w bazie Filmweb

• larousse.fr: Dany Boon w Encyklopedii Larousse'a. (fr.).