Dama dworu, także dworka lub dwórka, panna dworska^[1] – kobieta należąca do świty dworskiej żony lub córki władcy albo wysoko postawionej arystokratki. Powinna pochodzić ze szlacheckiego rodu. Jej zadaniem jest m.in. usługiwanie królowej czy księżnej przy oficjalnych okazjach.

Służbą żeńską na polskim dworze królewskim zarządzała ochmistrzyni, która była jednocześnie przełożoną dam dworu^[2].

Dwory magnackie, a zwłaszcza dwór królewski, były w XVI–XVIII wieku ważnym miejscem wykształcenia przyjmowanych jako dwórki młodych, dobrze urodzonych dziewcząt. Szczególnie istotną rolę edukacyjną odegrały dwory królowych Ludwiki Marii Gonzagi i Marii Kazimiery, a także dwór Jadwigi Elżbiety, żony królewicza Jakuba Sobieskiego^[3].

Damami dworu polskich królowych były m.in.:

• Rozyna Małgorzata von Eckenberg
• Maria Kazimiera d’Arquien, późniejsza królowa Polski
• Klara Izabella Pacowa
• Elżbieta Helena Sieniawska

• dworzanin
• Panny dworskie