Claude de Longwy de Givry

Kardynał prezbiter
Kraj działania	Francja
Data i miejsce urodzenia	1481 Franche-Comté
Data i miejsce śmierci	9 sierpnia 1561 Mussy-sur-Seine
Biskup Langres
Okres sprawowania	1529–1561
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Kreacja kardynalska	7 listopada 1533 Klemens VII
Kościół tytularny	S. Agnese in Agone
Multimedia w Wikimedia Commons

Claude de Longwy de Givry (ur. w 1481 we Franche-Comté, zm. 9 sierpnia 1561 w Mussy-sur-Seine) – francuski kardynał.

Urodził się w 1481 roku we Franche-Comté, jako syn Philippe’a de Longwy i Jeanne de Bauffremont^[1]. Uzyskał bakalaureat z zakresu prawa kanonicznego, a następnie otrzymał święcenia diakonatu i został kanonikiem w Saint-Vincent i archidiakonem w Mâcon^[1]. 24 kwietnia 1510 roku został wybrany biskupem Mâcon^[2]. Nim objął faktyczne władanie nad diecezją w 1516 roku, podróżował do Rzymu, Mediolanu i Paryża^[1]. W 1511 roku wziął udział w obradach synodu w Pizie, a trzy lata później został reprezentantem króla Ludwika XII na V soborze laterańskim^[1]. W 1522 roku sygnował w Saint-Jean-de-Losne traktaty pomiędzy Franciszkiem I a Philibertem Luksemburskim dotyczące neutralności Burgundii^[1]. W 1525 roku wziął udział w zgromadzeniu duchowieństwa w Paryżu, któremu przewodniczył król, natomiast dwa lata później, Klemens VII polecił mu podjęcie kroków mających zapobiec rozszerzaniu luteranizmu^[1]. W 1528 roku został jednogłośnie wybrany przez kapitułę na biskupa Langres i po kilku dniach zgodził się objąć diecezję^[1]. Rok później zrezygnował z biskupstwa Mâcon^[2]. Obejmując diecezję, został jednocześnie hrabią Langres i parem Francji^[1]. W 1532 roku wyjechał do Królestwa Anglii, by przeprowadzić nieoficjalne negocjacje dotyczące unieważnienia małżeństwa Henryka VIII z Katarzyną Aragońską^[1]. 7 listopada 1533 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Sant'Agnese in Agone^[2]. Pełnił rolę administratora apostolskiego Poitiers (1534–1551), Périgueux (1540–1541) i Amiens (1540–1546)^[2]. W 1537 roku zwołał pięć synodów na terenie diecezji Langres^[1]. Na początku 1547 roku wyjechał z misjami dyplomatycznymi do Italii, jednak śmierć Franciszka I zmusiła go do powrotu i uczestnictwa w pochówku oraz koronacji Henryka II^[1]. Pod koniec roku ponownie udał się do Italii i spędził tam niemalże trzy lata^[1]. Od momentu powołania na biskupa Langres często podróżował po swojej diecezji i wizytował parafie, zwracając uwagę na pobożność i religijność duchownych, ścisłe przestrzeganie reguł wiary i sprzeciw wobec luteranizmu^[1]. Zmarł 9 sierpnia 1561 roku w Mussy-sur-Seine^[1].