Bolesław Pohorecki
 Bolesław Pohorecki (1932) | |
| Data i miejsce urodzenia |
6 czerwca 1878 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Prezes Izby Cywilnej Sądu Najwyższego | |
| Prezes Trybunału Kompetencyjnego | |
| Prezydent Komisji Kodyfikacyjnej | |
| Odznaczenia | |
  
| |
.JPG)
Bolesław Norbert Pohorecki (ur. 6 czerwca 1878 w Warszawie, zm. 1940 w Katyniu) – polski prawnik, specjalista prawa cywilnego, prezes Izby Cywilnej Sądu Najwyższego II RP, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn Nikodema i Zuzanny z Turkowskich. W 1903 roku ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1906–1917 pracował jako adwokat, a w 1917 roku został sędzią Sądu Apelacyjnego w Warszawie. Był pracownikiem Komisji Prawa Cywilnego Tymczasowej Rady Stanu[1]. W 1920 roku, w okresie wojny polsko-bolszewickiej, wstąpił ochotniczo do Wojska Polskiego. W latach 1920–1926 prokurator Sądu Najwyższego, od 1926 roku prezes Izby Cywilnej Sądu Najwyższego. W latach 1926–1936 prezes Trybunału Kompetencyjnego. Pełnił funkcję prezydenta Komisji Kodyfikacyjnej II RP. Autor przepisów prawnych i licznych publikacji z zakresu prawa cywilnego.
Po wybuchu II wojny światowej 1939 i agresji ZSRR na Polskę został aresztowany przez Sowietów. Został osadzony w specjalnym obozie NKWD w Kozielsku jako osoba cywilna. Wiosną 1940 został przetransportowany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji biura politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Został pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, gdzie w 1943 jego ciało zidentyfikowano podczas ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 409[2]. Przy zwłokach zostały odnalezione dowód osobisty, telegram, list, osiem pocztówek, wizytówka oraz adres miejsca zamieszkania przy ulicy Starołowickiej 99 w Warszawie[3]. Jego symboliczny grób znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 33-6-6/7)[4].
Jego żoną była Jadwiga z Richterów.
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1927)[5]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)[6]
- Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1937)[7]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Włodzimierz Suleja, Tymczasowa Rada Stanu, Warszawa 1998, s. 225.
- ↑ Katyń według źródeł niemieckich – 1943 r.. stankiewicze.com. [dostęp 2014-07-12].
- ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 132. ISBN 83-7001-294-9.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: POHORECCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-01-31].
- ↑ M.P. z 1927 r. nr 258, poz. 706 „za szczególne zasługi, położone na polu organizacji i administracji sądownictwa”.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 20.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411 „za zasługi na polu pracy w sądownctwie”.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. 495. [dostęp 2014-08-06].
- Polski Słownik Biograficzny, tom 27, s. 224–225.
- Bolesław Pohorecki – nota biograficzna i zdjęcie. slawniprawnicy.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. slawniprawnicy.pl [dostęp 2012-05-12].
- Maria Magdalena Blombergowa. Uczeni polscy rozstrzelani w Katyniu, Charkowie i Twerze. „Analecta”, s. 33, R. 9 Z. 2 (18) / 2000.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
