Bolesław Kraupa

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	17 listopada 1871 Podgórze
Data i miejsce śmierci	15 grudnia 1924 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1892–1924
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	28 Dywizja Piechoty 27 Dywizja Piechoty
Stanowiska	dowódca dywizji
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Bolesław Kraupa (ur. 17 listopada 1871 w Podgórzu, zm. 15 grudnia 1924 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego.

Urodził się 17 listopada 1871 w Podgórzu, w ówczesnym powiecie wielickim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Łukasza (zm. 1891) i Teofili z Wójcików (zm. 1905)^[1][2]. Miał brata Rudolfa (1873–1938), księdza^[3]. W latach 1887–1891 kształcił się w Szkole Kadetów Piechoty w Łobzowie^[4][2]. Od 1892 oficer zawodowy austriackiej piechoty, na kolejnych stanowiskach dowódczych. Jako dowódca kompanii walczył w 1914 na froncie rosyjskim. 13 września 1914 dostał się do niewoli rosyjskiej, w której przebywał do 31 grudnia 1917^[5]. 1 marca, po powrocie do monarchii austro-węgierskiej, powierzono mu funkcję zastępcy komendanta batalionu zapasowego 13 pp^[5]. Od 1 czerwca do 25 października 1918 dowodził na froncie włoskim batalionem 9 pułku piechoty^[5]. 1 listopada 1918 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 sierpnia 1917 i 475. lokatą^[6].

Z dniem 1 listopada 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podpułkownika i przydzielony do Okręgu Generalnego Kraków^[7][8]. Organizator i dowódca 13 pułku piechoty^[9]. 4 kwietnia 1919 został formalnie mianowany dowódcą 13 pp przez Naczelnego Wodza^[10]. 25 lutego 1920 został dowódcą XVI Brygady Piechoty^[9][2]. Na tym stanowisku 22 maja 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu pułkownika, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej^[11]. Od 23 stycznia 1921 dowodził 8 Dywizją Piechoty w zastępstwie pułkownika Stanisława Burhardt-Bukackiego^[12]. 25 września tego roku, po przejściu 8 Dywizji Piechoty na organizację pokojową, został wyznaczony na stanowisko dowódcy piechoty dywizyjnej, pozostając oficerem nadetatowym 32 pułku piechoty^[13][14]. Od 15 lutego 1922 ponownie dowodził w zastępstwie 8 DP^[13]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 23. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 13 pułk piechoty^[15]. 15 stycznia 1923 został powołany na kurs wyższych dowódców przy Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie^[13]. Z dniem 10 grudnia 1923 został mianowany dowódcą 28 Dywizji Piechoty w Warszawie^[16]. 11 marca 1924 został przeniesiony na stanowisko dowódcy 27 Dywizji Piechoty w Kowlu^[17]. 31 marca 1924 prezydent RP Stanisław Wojciechowski, na wniosek ministra spraw wojskowych, gen. dyw. Władysława Sikorskiego, awansował go na generała brygady ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 12. lokatą w korpusie generałów^[18]. 19 października 1924 został zwolniony ze stanowiska dowódcy 27 DP i przeniesiony do dyspozycji ministra spraw wojskowych^[19]. Zmarł 15 grudnia 1924 w Wojskowym Instytucie Przyrodoleczniczym im. Józefa Piłsudskiego w Warszawie na „udar serca”^[20][21][22]. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (pas 32, wsch.). Był kawalerem, bezdzietnym^[23].

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 1810 – 26 marca 1921^[24]
• Krzyż Walecznych po raz pierwszy^[25]
• Krzyż Walecznych po raz drugi – 12 lipca 1921 „za męstwo i osobistą odwagę okazane w walce z nieprzyjacielem w obronie Ojczyzny”^[26]
• Krzyż Komandorski Orderu Gwiazdy Rumunii – 5 czerwca 1924^[27]

austro-węgierskie

• Order Korony Żelaznej 3. klasy z dekoracją wojenną i mieczami^[28] – 18 sierpnia 1918^[6]
• Krzyż za 25-letnią służbę wojskową dla oficerów – 17 listopada 1913^[6]
• Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii – 2 grudnia 1898^[6]
• Krzyż Jubileuszowy Wojskowy – 2 grudnia 1908^[6]
• Medal Pamiątkowy Bośniacko-Hercegowiński – 1909^[6]
• Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913 – 10 sierpnia 1913^[6]

• Bolesław Kraupa. [w:] Kolekcja Generałów i Osobistości, sygn. I.480.287 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-09].
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
• Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.