Pierwiastka bohr (l.a. 107) nie należy mylić z pierwiastkiem bor (l.a. 5).

Bohr

seaborg ← bohr → has
Re ↑ Bh ↓ Ups 107 Bh
Ogólne informacje
Nazwa, symbol, l.a.	bohr, Bh, 107 (łac. bohrium)
Grupa, okres, blok	7 (VIIB), 7, d
Stopień utlenienia	VII
Właściwości metaliczne	metal przejściowy
Masa atomowa	[270][1][a]
Numer CAS	54037-14-8
Właściwości atomowe Konfiguracja elektronowa [Rn]5f146d57s2 Zapełnienie powłok 2, 8, 18, 32, 32, 13, 2 (wizualizacja powłok)
Najbardziej stabilne izotopy izotop wyst. o.p.r. s.r. e.r. MeV p.r. 264Bh {syn.} 0,97 s α 9,48 260Db 267Bh {syn.} 17 s α 8,83 263Db 270Bh {syn.} 61 s α 8,93 266Db 272Bh {syn.} 9,8 s α 9,02 268Db 274Bh {syn.} ~53 s α 8,93 270Db
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji według kryteriów GHS są niedostępne.
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Bohr (Bh, łac. bohrium), wcześniej unnilseptium (Uns) – pierwiastek chemiczny, metal przejściowy z grupy manganowców. Nie występuje naturalnie na Ziemi. Nazwa pochodzi od nazwiska duńskiego fizyka Nielsa Bohra.

Został pierwszy raz wytworzony w 1976 roku w Związku Radzieckim przez zespół pod kierownictwem Jurija Oganiesiana w Zjednoczonym Instytucie Badań Jądrowych w Dubnej. Wytworzono tam izotop ²⁶¹Bh z okresem połowicznego rozpadu około 10 ms. Atomy bohru uzyskano przez bombardowanie ²⁰⁴Bi jądrami ⁵⁴Cr.

W roku 1981 niemiecki zespół naukowców kierowany przez Petera Armbrustera i Gottfrieda Münzenberga w Darmstadt dokonał innej przemiany jądrowej i uzyskał izotop ²⁶²Bh.

Niemcy zaproponowali nazwać go nielsbohr (Ns), aby uhonorować Nielsa Bohra, a Rosjanie chcieli nadać mu nazwę dubn. W roku 1994 komitet IUPAC zaproponował nazwanie pierwiastka 107 na cześć Bohra. W roku 1997 międzynarodowa społeczność nadała mu dzisiejszą nazwę.

Komisja Nomenklatury Polskiego Towarzystwa Chemicznego zaleca wymowę litery „h” w nazwie „bohr”, aby odróżnić go od pierwiastka boru (B)^[2].