Benita Ferrero-Waldner
| |
| Data i miejsce urodzenia |
5 września 1948 |
|---|---|
| Minister spraw zagranicznych Austrii | |
| Okres |
od 4 lutego 2000 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Przewodniczący OBWE | |
| Okres |
od 5 lutego 2000 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
         
| |
Benita Ferrero-Waldner (ur. 5 września 1948 w Salzburgu[1]) – austriacka polityk i dyplomata, posłanka do Rady Narodowej, w latach 2000–2004 minister spraw zagranicznych, od 2004 do 2010 komisarz europejski.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1970 ukończyła studia prawnicze na Universität Salzburg[2]. W latach 1971–1983 pracowała w prywatnych przedsiębiorstwach m.in. jako dyrektor ds. promocji eksportu i dyrektor ds. sprzedaży. Od 1984 pracowała w austriackiej dyplomacji, była urzędniczką w ministerstwie spraw zagranicznych, pierwszym sekretarzem ambasady w Senegalu, radcą ds. gospodarczych oraz chargé d’affaires a.i. w ambasadzie we Francji. W 1993 objęła stanowisko zastępcy szefa protokołu dyplomatycznego w MSZ[1][2]. W tym samym roku sekretarz generalny ONZ Butrus Butrus Ghali powierzył jej funkcję szefa protokołu ONZ, którą pełniła do 1995[2].
W 1995, 1999 i 2002 z listy Austriackiej Partii Ludowej wybierana do Rady Narodowej XX, XXI i XXII kadencji[1]. Od maja 1995 do lutego 2000 była sekretarzem stanu w gabinetach, którymi kierowali Franz Vranitzky i Viktor Klima. 4 lutego 2000 została ministrem spraw zagranicznych w rządzie kanclerza Wolfganga Schüssela[1]. Od 5 lutego do 31 grudnia 2000 sprawowała funkcję przewodniczącego OBWE[3].
Z ramienia Austriackiej Partii Ludowej kandydowała w wyborach prezydenckich z kwietnia 2004, mających wyłonić następcę Thomasa Klestila. Otrzymała 47,6% głosów, przegrywając ze swoim jedynym kontrkandydatem, socjaldemokratą Heinzem Fischerem, którego poparło 52,4% głosujących[4].
W lipcu 2004 kanclerz Wolfgang Schüssel rekomendował ją na następnego austriackiego komisarza w Komisji Europejskiej – w związku z tą nominacją w październiku zakończyła urzędowanie na stanowisku ministra[1] (zastąpiła ją Ursula Plassnik). W nowej Komisji Europejskiej w listopadzie 2004 tekę komisarza ds. stosunków zewnętrznych i Europejskiej Polityki Sąsiedztwa[2]. Zakończyła urzędowanie w lutym 2010[1], przy czym w grudniu 2009 otrzymała nowy zakres kompetencji (obejmujący handel i Europejską Politykę Sąsiedztwa)[5].
W 2010 weszła w skład rady nadzorczej koncernu ubezpieczeniowego Munich Re[6].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Wielka Złota na Wstędze Odznaka Honorowa za Zasługi dla Republiki Austrii
- Wielka Srebrna na Wstędze Odznaka Honorowa za Zasługi dla Republiki Austrii
- Krzyż Wielki II klasy Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec
- Krzyż Wielki Orderu Leopolda II (Belgia)
- Komandor Orderu Narodowego Zasługi (Francja)
- Krzyż Wielki Orderu Honoru (Grecja)
- Krzyż Wielki Orderu Pro Merito Melitensi (Zakon Maltański)
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi (Norwegia)
- Komandor Krzyża Wielkiego Orderu Gwiazdy Polarnej (Szwecja)
- Krzyż Wielki Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania)[1]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Profil na stronie Parlamentu Austrii. [dostęp 2016-04-12]. (niem.).
- ↑ a b c d Profile – Curriculum Vitae. ec.europa.eu. [dostęp 2016-04-12]. (ang.).
- ↑ Former OSCE Chairpersons-in-Office. osce.org. [dostęp 2022-12-23]. (ang.).
- ↑ Bundespräsidentenwahl vom 25. April 2004, endgültiges Ergebnis. bmi.gv.at. [dostęp 2016-04-12]. (niem.).
- ↑ The members of the Barroso Commission (2004–2009). ec.europa.eu. [dostęp 2016-04-12]. (ang.).
- ↑ Press release. munichre.com, 17 lutego 2010. [dostęp 2016-04-12]. (ang.).
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
