Assapan północny
| Glaucomys sabrinus[1] | |||
| Shaw, 1801 | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
assapan północny | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
 Glaucomys sabrinus – zasięg występowania[3] | |||
Assapan północny[4] (Glaucomys sabrinus) – gatunek gryzonia z rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae)[5].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Podgatunki[5]:
- G. sabrinus sabrinus
- G. sabrinus alpinus
- G. sabrinus bangsi
- G. sabrinus californicus
- G. sabrinus canescens
- G. sabrinus coloratus
- G. sabrinus columbiensis
- G. sabrinus flaviventris
- G. sabrinusfuliginosus
- G. sabrinus fuscus
- G. sabrinus goodwini
- G. sabrinus gouldi
- G. sabrinus griseifrons
- G. sabrinus klamathensis
- G. sabrinus lascivus
- G. sabrinus latipes
- G. sabrinuslucifugus
- G. sabrinusS macrotis
- G. sabrinus makkovikensis
- G. sabrinus murinauralis
- G. sabrinusoregonensis
- G. sabrinus reductus
- G. sabrinus stephensi
- G. sabrinus yukonensis
- G. sabrinus zaphaeus
Średnie wymiary
[edytuj | edytuj kod]- Długość ciała: 23,5–27 cm
- Długość ogona: 11–18 cm
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Występuje w lasach południowej Kanady i w zachodniej części USA.
Tryb życia
[edytuj | edytuj kod]
Assapan północny przebywa zwykle w koronach drzew, zjadając owoce, korę, porosty, grzyby i jagody. Jesienią gromadzi w dziupli zapasy orzechów i wysuszonych jagód, ponieważ nie zapada w sen zimowy. W powietrze rzuca się tylko w celu umknięcia napastnikowi. Podczas skoku rozkłada na boki kończyny, rozpinając w ten sposób fałd skórny, łączący kończyny i boki ciała. Szybuje w ten sposób na sąsiednie drzewo. Może przy tym osiągnąć prędkość dochodzącą do 110 m na minutę.
Rozmnażanie
[edytuj | edytuj kod]W kwietniu, lub nawet później, w miękko wysłanej, bezpiecznej dziupli samica rodzi od 2 do 6 młodych. Ssą one mleko matki około 10 tygodni, a więc wyjątkowo długo, jak na gryzonie. Wiąże się to prawdopodobnie z tym, że młode muszą być bardzo dobrze rozwinięte, zanim odważą się na pierwszy lot ślizgowy.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Glaucomys sabrinus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Glaucomys sabrinus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ IUCN (International Union for Conservation of Nature) 2008. Glaucomys sabrinus. In: IUCN 2014. The IUCN Red List of Threatened Species. Version 2014.3
http://www.iucnredlist.org. Downloaded on 12 January 2015 - ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ a b Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Glaucomys sabrinus. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2013-07-09]
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
