Secesja, określana w Niemczech jako Jugendstil (styl młodzieżowy albo młody styl), jako styl architektoniczny miała tam swoją kulminację w latach 1895–1904.

Na rozwój secesji niemieckiej wpłynęły: brytyjski ruch Arts and Crafts, szkoła Glasgow (głównie za pośrednictwem architektury austriackiej) oraz prace działającego w Niemczech belgijskiego architekta Henry’ego van der Velde.

Po 1904 większość twórców secesji niemieckiej uznała styl za powierzchowny i zwróciła się stopniowo ku architekturze opartej na związkach funkcjonalnych. Ostatecznym zerwaniem ze stylem secesyjnym były dyskusje na zjeździe Werkbundu w Kolonii w 1914.

(lista chronologiczna)

• dom towarowy Wertheim w Berlinie, Alfred Messel, 1896 (zniszczony)
• dom Langego w Tybindze, Bernhard Pankok, 1901
• kolonia artystyczna i pawilony wystawowe na Mathildenhöhe w Darmstadt, Joseph Maria Olbrich, Peter Behrens i inni, 1901 – grupa radykalnie nowoczesnych domów jednorodzinnych, hal, pawilonów wraz z tak zwaną Wieżą Ślubną (miejsce ślubu wielkiego księcia heskiego Ernesta Ludwika).
• domy Huesgena i Breuckera w Traben-Trarbach, Bruno Möhring, 1904 i 1905
• kaplica i krematorium na Pragfriedhof w Stuttgarcie, 1905–1907
• Łaźnie Sprudelhof razem z pijalnią wód Trinkkuranlage w Bad Nauheim 1905–1912
• Teatr Miejski w Chociebużu, Bernhard Sehring, 1907–1908
• willa Karla Ernsta Osthausa Hohenhof w Hagen, Henry van de Velde, 1907-1908

• Peter Behrens
• August Endell
• Alfred Grenander
• Hermann Muthesius
• Joseph Maria Olbrich
• Bernhard Pankok

• Architektura Niemiec około 1900 roku. home.scarlet.be. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-22)].