Antropologia historyczna
Antropologia historyczna a. antropologia historii – dziedzina brytyjskiej antropologii społecznej zajmująca się etnograficznym odczytywaniem historii, która wyłoniła się w latach 1960. wraz z upadkiem paradygmatu funkcjonalistycznego zorientowanego na badania synchroniczne. Pierwszym antropologiem brytyjskim, który otwarcie ogłosił potrzebę powrotu do badań historycznych był Edward Evans-Pritchard.
W odróżnieniu od tradycyjnej historiografii, koncentrującej się na analizie empirycznych "faktów historycznych", antropologia historyczna w centrum swojego zainteresowania stawia mniej uchwytną kulturę. Antropologia historyczna znajduje się pod silnym wpływem francuskiej mikrohistorii.
Najbardziej znani antropolodzy historyczni to związani z Oksfordem (gdzie pracował Edward Evans-Pritchard) Edwin Ardener, Kirsten Hastrup, Malcolm Chapman.
Odpowiednikiem antropologii historycznej w amerykańskiej antropologii kulturowej jest etnohistoria. W 2011 roku wyszedł pierwszy numer Rocznika Antropologii Historii [1]. Czasopismo publikuje raz w roku Bibliografie Antropologii Historii.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- E.E. Evans-Pritchard (1962). Anthropology and History. [w:] Social Anthropology and Other Essays
- K. Hastrup (1990), Nature and Policy in Iceland 1400-1800
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
