Antoni Zwoliński
 podpułkownik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
20 marca 1894 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
    
| |
Antoni Zwoliński (ur. 20 marca 1894 w Latowiczu) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 20 marca 1894 w Latowiczu, w ówczesnym powiecie nowomińskim guberni warszawskiej[1]. Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Służył w 31 pułku piechoty. 2 grudnia 1930 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 i 30. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2]. W marcu 1931 został wyznaczony na stanowisko dowódcy batalionu w 31 pp[3][4]. W sierpniu 1935 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[5], a w 1938 na stanowisko dowódcy II batalionu. Na jego czele walczył w kampanii wrześniowej 1939, a po rozbiciu 10 Dywizji Piechoty dowodził zbiorczym batalionem 28 i 31 pp na terenie Lubelszczyzny[6].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari – 13 września 1939 „za wykazane męstwo i zasługi w dowodzeniu” przez dowódcę Armii „Warszawa” gen. dyw. Juliusza Rómmla[7]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 13 września 1946 „za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą, oraz za gorliwe wypełnianie obowiązków służbowych”[8]
- Krzyż Walecznych[9]
- Medal Niepodległości – 9 listopada 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[10][1][11]
- Srebrny Krzyż Zasługi[9]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-07-25].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 329.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 94.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 38, 561.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 96.
- ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 177, 352.
- ↑ Rómmel 1958 ↓, s. 383.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 230.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 38.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-07-25].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
- Juliusz Rómmel: Za honor i ojczyznę. Wspomnienia dowódcy armii „Łódź” i „Warszawa”. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Iskry”, 1958.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
