Antocyjanidyny
Antocyjanidyny – grupa organicznych związków chemicznych, bezcukrowych odpowiedników antocyjanów opierającymi się na jonie flawyliowym lub 2-fenylobenzopiranowym, które są jonami oksoniowymi.
Właściwości
[edytuj | edytuj kod]Tworzą dużą grupę barwników polimetynowych. Przeciwjonem kationu 2-fenylobenzopiranowego jest najczęściej anion chlorkowy. Dodatni ładunek w cząsteczce antocyjanidyn jest cechą odróżniającą je od innych flawonoidów. Antocyjanidyny różnią się od siebie liczbą i położeniem grup hydroksylowych. Liczba grup ma decydujący wpływ na barwę, którą nadaje dany związek. Ogólnie mówiąc obecność pelargonidyny jest odpowiedzialna za barwę różową, szkarłatną i pomarańczową, cyjanidyna za karmazynową, a delfinidyna za fiołkową i niebieską[1].
Zależność od pH
[edytuj | edytuj kod]
Stabilność antocyjanidyn jest zależna od pH. Przy niskich wartościach pH (odczyn kwasowy) w roztworze są obecne barwne antocyjanidyny, a natomiast przy wyższych wartościach pH (odczyn zasadowy) obecne są bezbarwne formy chalkonowe.
Klasyfikacja
[edytuj | edytuj kod]3-dezoksyantocyjanidyny są klasą antocyjanidyn, w których brakuje grupy hydroksylowej na trzecim atomie węgla.
| Antocyjanidyn[1] | Podstawowa struktura | R3' | R4' | R5' | R³ | R5 | R6 | R7 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Aurantynidyna | 
|
-H | -OH | -H | -OH | -OH | -OH | -OH |
| Cyjanidyna (Cy) | -OH | -OH | -H | -OH | -OH | -H | -OH | |
| Delfinidyna (Dp) | -OH | -OH | -OH | -OH | -OH | -H | -OH | |
| Europinidyna (Eu) | -OCH3 | -OH | -OH | -OH | -OCH3 | -H | -OH | |
| Luteolinidyna (Lt) | -OH | -OH | -H | -H | -OH | -H | -OH | |
| Pelargonidyna (Pg) | -H | -OH | -H | -OH | -OH | -H | -OH | |
| Malwidyna (Mv) | -OCH3 | -OH | -OCH3 | -OH | -OH | -H | -OH | |
| Peonidyna (Pn) | -OCH3 | -OH | -H | -OH | -OH | -H | -OH | |
| Petunidyna (Pt) | -OH | -OH | -OCH3 | -OH | -OH | -H | -OH | |
| Rozynidyna (Rs) | -OCH3 | -OH | -H | -OH | -OH | -H | -OCH3 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Stanisław Muszyński, Wiesław Guzewski, Antocyjany roślin wyższych, „Wiadomości Botaniczne”, 20 (4), Kraków: Polskie Towarzystwo Botaniczne, 1976, ISSN 0043-5090.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
