Andrzej Teofil Górny (ur. 7 listopada 1933 w Poznaniu^[1], zm. 6 listopada 2021^[2]) – polski pisarz, architekt, krytyk literacki i teatralny. Członek Polskiej Akademii Filmowej^[3].

Uczestnik zrywu Poznań 1956, ranny w wyniku postrzału, kombatant, członek Związku Powstańców Poznańskiego Czerwca 1956 roku. Andrzej Górny zadebiutował w 1962 roku opowiadaniem Ślub, które zostało opublikowane w czasopiśmie „Twórczość”^[4]. Jest autorem opowiadań Ślub i inne opowiadania (1966) i Gwiazdo, przyszłaś (1969) oraz reportaży, które pisał dla czasopism „Nurt” i „Współczesność”^[4]. W latach 1968–1978 był kierownikiem literackim w Teatrze Lalki i Aktora „Marcinek”^[4]. Współautor scenariusza do filmu Poznań 56 w reżyserii Filipa Bajona (1996)^[4].

Od 1967 roku należał do PZPR^[5].

Andrzej Górny jest synem Teofila Górnego (1903–1994), powstańca wielkopolskiego, oraz Franciszki Górnej (1908–1992). Ożenił się z Sylwiną Górną (1940–2016), z którą ma synów: Konstantego Górnego, członka Szkolnych Kół Oporu Społecznego, Michała Górnego, członka Niezależnego Zrzeszenia Studentów, oraz rapera Piotra „Donguralesko” Górnego^[6].

• Ślub i inne opowiadania - 1966, Czytelnik, Warszawa
• Gwiazdo przyszłaś, Ślub i inne opowiadania - 1676, Wydawnictwo Poznańskie
• W podróży 1981, Wydawnictwo Poznańskie, ISBN 83-210-0278-1
• Nigdy nie umieram, 1983, Wydawnictwo Poznańskie, ISBN 83-210-0411-3
• W Podróży - 1985, Wydawnictwo Poznańskie, ISBN 83-210-0536-5
• Krew - 1989, Wydawnictwo Pomost Warszawa
• Samobój, 2007, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, ISBN 978-83-205-4638-5
• Skazany, 2012, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, ISBN 978-83-205-5517-2

• Strona oficjalna (pol.)