Andrew Timothy Birkin^[1] (ur. 9 grudnia 1945 w Londynie^[2]) – brytyjski scenarzysta i reżyser filmowy^[2]

Urodził się w londyńskiej dzielnicy Chelsea jako syn angielskiej aktorki Judy Campbell (1916–2004) i Davida Birkina (1914-1991), komandora podporucznika Królewskiej Marynarki Wojennej i szpiega podczas II wojny światowej^[3]. Jego młodsza siostra Jane Birkin (ur. 1946) została aktorką i piosenkarką^[4]. Uczęszczał do Elstree School, gdzie jeden z nauczycieli zapamiętał go jako „jednego z najbrzydszych chłopców, którzy kiedykolwiek przeszli przez Elstree”^[5]. Naukę kontynuował w Harrow School. W wieku 16 lat opuścił szkołę, aby pracować jako roznosiciel listów w londyńskim biurze w 20th Century Fox^[3], kończąc studia w Elstree Studios. W 1963 pracował jako goniec podczas produkcji dramatu Guya Hamiltona Man in the Middle (1964) z Robertem Mitchumem, a także jako goniec w czasie realizacji dramatu Charlesa Crichtona The Third Secret (1964) ze Stephenem Boydem, Richardem Attenborough i Judi Dench. Latem 1966 roku Kubrick awansował go na zastępcę dyrektora ds. efektów specjalnych na planie filmu fantastycznonaukowego Stanleya Kubricka 2001: Odyseja kosmiczna (1968); później nakręcił psychodeliczne sekwencje drugiej jednostki nad Szkocją, a w 1967 nadzorował sceny do przednich płyt projekcyjnych Dawn of Man na pustyni Namib^[3]. W 1968 Kubrick ponownie zaangażował go jako asystenta reżysera w jego niezrealizowanym filmie biograficzno-historycznym Napoleon^[3].

Po krótkim okresie pracy dla The Beatles jako pierwszy asystent reżysera filmu Magical Mystery Tour (1967), Birkin zaczął pisać scenariusze dla filmu i telewizji, w tym ekranizacji legendy Flecista z Hameln w reż. Jacquesa Demy The Pied Piper (1972) z Donaldem Pleasence, Johnem Hurtem, Donovanem i Dianą Dors, Za drzwiami Trzeciej Rzeszy (Inside the Third Reich, 1972), która obejmowała roczną współpracę z Albertem Speerem, oraz Flame (1975) dla zespołu rockowego Slade, który zdobył nagrodę Mojo Vision w 2007^[3].

Pracował nad adaptacją filmu Piotruś Pan (1975) dla NBC z Mią Farrow w roli tytułowej, Dannym Kaye jako kapitanem Hukiem, Jill Gascoine jako Wendy i Johnem Gielgudem jako narratorem. Stworzył trylogię The Lost Boys (1978) dla BBC o twórcy Piotrusia Pana J.M. Barrie z Ianem Holmem; film zdobył nagrody - Writers' Guild of Great Britain i Royal Television Society^[3].

W 1980 Birkin otrzymał nagrodę BAFTA i nominację do Oscara za swój krótkometrażowy film Sredni Vashtar, który również wyprodukował i wyreżyserował^[3]. W 1984 napisał scenariusz do filmu Jean-Jacques'a Annauda Imię róży (1986) na podstawie powieści Umberto Eco^[6]. W 1988 napisał scenariusz i wyreżyserował Palący sekret według powieści Stefana Zweiga. Obraz, w którym główne role zagrali Klaus Maria Brandauer i Faye Dunaway, zdobył trzy nagrody na 45. MFF w Wenecji.

W 1993 Birkin napisał i wyreżyserował Cementowy ogród^[7], zrealizowany na podstawie powieści Iana McEwana Betonowy ogród (1978), za który otrzymał Srebrnego Niedżwiedzia za najlepszą reżyserię na 43. MFF w Berlinie^[8].

W 1998 współpracował z Lukiem Bessonem przy scenariuszu Joanna d'Arc^[9], a w 2004 napisał scenariusz do filmu Toma Tykwera Pachnidło: Historia mordercy^[10].

• Andrew Birkin w bazie IMDb (ang.)
• Andrew Birkin w bazie Filmweb