Alfred Nossig
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
Alfred Nossig (ur. 18 kwietnia 1864 we Lwowie, zm. 22 lutego 1943 w Warszawie) – polski rzeźbiarz, dramatopisarz, librecista, działacz polityczny żydowskiego pochodzenia.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]
Urodził się we Lwowie w rodzinie żydowskiej. Był synem Fryderyki (zm. 1899)[1]. Jego siostrą była Felicja Nossig, żona Izydora Próchnika i matka Adama Próchnika.
W młodości propagował ideę asymilacji Żydów, czego wyrazem było wydawanie polskojęzycznego dziennika „Ojczyzna”. Wkrótce zmienił poglądy i stał się syjonistą. Jako pierwszy w Polsce w 1887 opublikował opracowanie dotyczące tego nurtu ideowego pod tytułem Próba rozwiązania kwestii żydowskiej. Pod koniec XIX wieku był korespondentem paryskim „Gazety Lwowskiej”. Uczestniczył w I Kongresie Syjonistycznym w Bazylei, gdzie popadł w konflikt z Theodorem Herzlem. Przez długi czas mieszkał i pracował w Berlinie.
Działał na wielu polach – stworzył Żydowską Organizację Kolonizacyjną (AIKO), tworzył opracowania statystyczne dotyczące ludności żydowskiej, rzeźbił (Juda Machabeusz, Król Salomon), napisał libretto do Manru Ignacego Paderewskiego oraz dramaty Wygnanie Żydów i Król Syjonu.
W getcie warszawskim, do którego został przesiedlony, podejmował nieskuteczne próby nawiązania współpracy z Niemcami i uzyskania ich zgody oraz pomocy dla emigracji Żydów z Europy. Po walkach, które miały miejsce w getcie w styczniu 1943, przesłał do władz niemieckich informacje dotyczące ruchu oporu w getcie oraz istnienia i rozmieszczenia na terenie dzielnicy żydowskiej bunkrów. Na wieść o tym Żydowska Organizacja Bojowa wydała na niego wyrok śmierci, który został wykonany 22 lutego 1943 w jego warszawskim mieszkaniu przy ulicy Muranowskiej 42[2].
Został pochowany na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie. Nie wiadomo, gdzie znajduje się jego grób, zachował się jedynie fragment tabliczki z jego nagrobka (w kwaterze 67, rząd 7)[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kronika. Zmarli. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 38 z 17 lutego 1899.
- ↑ Władysław Bartoszewski: 1859 dni Warszawy. Kraków: Wydawnictwo Znak, 2008, s. 440. ISBN 978-83-240-1057-8.
- ↑ Cmentarze m. st. Warszawy. Cmentarze żydowskie. Warszawa: Rokart, 2003. ISBN 83-916419-3-7.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jan Jagielski: Przewodnik po cmentarzu żydowskim w Warszawie przy ul. Okopowej 49/51. Z. 1, Kwatery przy Alei Głównej. Warszawa: Towarzystwo Opieki nad Zabytkami. Społeczny Komitet Opieki nad Cmentarzami i Zabytkami Kultury Żydowskiej w Polsce, 1996, s. 78. ISBN 83-90-66296-5.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Dzieła Alfreda Nossiga w bibliotece Polona
- Alfred Nossig, Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2021-12-28].
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
